اجرایی ضعیف در جشنواره ای که ” نباید ” ضعیف باشد

یادداشتی بر اجرای گروه چارتار در سی اُمین جشنواره بین المللی موسیقی فجر

برگزاری اجرای زنده موسیقی و کنسرت در همه جهان استاندارد های ثابت و مشخصی دارد که رعایت این استانداردها در اجراهای جشنواره ای اهمیت بیشتری پیدا می کند .

در دومین روز اجراهای پاپ سی اُمین دوره جشنواره موسیقی فجر ، گروه چارتار در برج میلاد اجرایی ضعیف و دم دستی ارائه دادند ، اجرایی که نه تنها در سطح استانداردهای اجرای زنده موسیقی نبود بلکه اساسا شایسته جشنواره ای بین المللی نبود .

گروه چارتار ، گروهی نوپا است که تنها و تنها یک آلبوم دارد که نتیجه اش می شود اجرایی به مدت یک ساعت و نیم و خواندن در هم و آشفته قطعات تنها آلبومشان .

اساسا اجرای زنده ای در کار نبود . تنها آلات موسیقایی روی صحنه ، درامز و گیتار باس بودند و در برخی قطعات هم حضور کمانچه و یا فلوت که همۀ این آواها در زیر لایه ای ضخیم از صدای کیبورد و موزیک الکترونیک که از لپ تاپی پخش می شد ، محو می شدند و به سختی به گوش می رسیدند و با همه این ها دیگر توضیح در مورد کیفیت اجرای نوازندگان بی معنا خواهد بود . چرا که ما در اجرایی به ظاهر زنده فقط موسیقی ضبط شده شنیدیم که کمی چاشنی موسیقی زنده داشت .

خواننده نیز آمادگی و پختگی لازمه اجرای زنده را نداشت و در سی دقیقه ابتدایی اجرا کلمات را در هم و جویده جویده بیان می کرد و برای مخاطبی که ترانه ها را حفظ نبود عملا عایدی مشخصی در پی نداشت . در ادامه نیز با فیگورهای نا متناسب اجرا و آشفتگی هایی که به گفته خود خواده ناشی از اجرای کنسرت در شب های گذشته در کیش بود ، مخاطب را آزار می داد و گاها به او توهین می کرد که گویی منت بر سر مخاطب گذاشته و علی رغم خستگی برایش می خواند .

از مملودی و آهنگ سازی نیز خبری نیست و همه قطعات سری دوزی شده و با یک تم ثابت و ملودی دست و پا شکسته ی تکرار شونده ، گوش مخاطب را آزار می دهد .

و جالب اینکه درخواست گروه چارتار از مسئولین جشنواره این بود که آنان را در قالب موسیقی پاپ جای ندهند و شرایطی فراهم شود که آنها بتوانند در ” ژانر” موسیقی مشخصی که دارند فعالیت کنند !

به غیر از این نکته حاشیه ای ، نکته قابل بحث دیگر که شاید عده ای آن را دلیل بر خوب بودن این اجرا بدانند استقبال مردم از آن است ، استقبالی که تقریبا صد در صد سالن را از تماشاچی پر کرد ، آن هم مخاطبی که تقریبا تمام قطعات را حفظ بود و با خوانده هم خوانی می کرد . اما استقبال مردمی از هیچ اثر هنری ، دلیل بر کیفیت آن ندارد و این امر در سینما و تئاتر نیز صادق است . پس چرایی این چنین استقبالی از چنین اجرای ضعیف و غیر استانداردی را باید در مجالی دیگر و در باب جامعه شناسی بحث کرد ، که موضوع این نوشته اساسا موسیقی و کیفیت آن است فارغ از اینکه عدم کیفیت آن را مخاطب درک کند یا نه .

و در پایان درخواست ما از مسئولین جشنواره بین المللی فجر این است که در هر بخشی چه خارج از مسابقه و  چه موسیقی پاپ خواهان بهترین ها باشند تا شأن جشنواره بیش از پیش حفظ گردد .

نویسنده میهمان : الهام صادقی