یادداشتی بر تئاتر Pythian Oratorio محصول کشور لهستان
تصویری که ولادیمیر استانیفسکی از معبد دلفی ارائه می دهد، تصویری است روشن، واضح و روان. تصویری به دور از پیچیدگی های یک پرفورمنس و یا یک اثر فُرمالیستی و در عین حال تصویری گویا و به دور از سوژه زدگی!
Pythian Oratorio اثری است مرکب! ترکیبی از یک اپرت دلچسب و گیرا و یک تئاتر مبتنی بر حرکات بدنیِ گویا. ترکیبی که به اندازه بوده … و از هر یک از عناصر تشکیل دهنده اش به جا، به موقع و به اندازه استفاده نموده است. تئاتر Pythian Oratorio علی رغم این که مبتنی بر حرکات بدنی است، ابداً اروتیک نیست. گرچه شاید برای مخاطب ایرانی، به علت اینکه در تئاتر خودمان کمتر اینگونه کارها را دیده است، ابتداً اروتیک به نظر بیاید، اما با گذشت چند دقیقه از اجرا، مخاطبی که با دید غیراروتیک به کار بنگرد، اساساً زن بودن بازیگران را از یاد می برد و محو بازیِ آنها می شود. بازی ای که در اکثر مواقع بی نقص بود، اگرچه گروه ایرانیِ اضافه شده به گروه لهستانی در فاصله ای بسیار فاحش نسبت به آنها قرار داشتند و بازیِ خارج از ریتم آنها چشم را آزار می داد و ذهن را پراکنده می کرد.
و نکته پایانی اینکه تئاتر Pythian Oratorio ، له یا علیه دین و خدا نیست و اساساً دغدغه دین ندارد و هدف اش هم دین نیست. پس اثری ضددین و ضدیگانه پرستی نیست بلکه اثری است روایت گر خدایان و الهه های یونان باستان! و در نقد بردگی! و در نقد مسخ شدگی! و در ستایش خرد! نقد و ستایشی البته به دور از شعارزدگی مرسومِ تئاتر ما!
حال اینکه چرا مخاطب ایرانی چندان با آن ارتباط برقرار نمی کند سوالی است که باید در مجالی دیگر به آن پاسخ داد!
کاش تئاتر گروه لهستانی رو دیده بودم . حیف
ممنون از سایت خوبتون