جشنواره ی بی تدبیر درهای سینما را به روی مردم می بندد!
سحر علی پور- سرویس سینمایی هفت گاه: تقریبا یک هفته از سی و دومین جشنواره فیلم فجر سپری شده است و هر روز تعدادی فیلم در سینماهای میزبان جشنواره نمایش داده می شوند. برفی که سراسر ایران را سفید پوش کرده بود، تهران را نیز در برگرفته بود و در چنین شرایطی و با درجه ی دمای زیر صفر صف های طولانی بلیت فیلم ها واقعا تماشایی بود!
مخاطبی که در این شرایط در صف بلیت به انتظار تماشای فیلم مورد نظر خود می ایستد، مسلما شایسته ی احترام است. چرا که سینما و این جشنواره وجود و ادامه ی بقای خود را مدیون همین مردم است. مردمی که رئیس جمهور در پیام خود به مناسبت… افتتاح جشنواره فیلم فجر به آن ها اشاره کرده است و یادآور شده که این مردم هستند که به این جشن و جشنواره معنا می دهند و سینماگران باید تلاش کنند تا مخاطبان از سینمای بومی خود راضی باشند. در این اوضاع و احوال احترام نگذاشتن به چنین مخاطبی واقعا مایه تاسف است. مسئله ای که انتظار می رفت حداقل بعد از پیام رئیس جمهور، در اولویت قرار می گرفت. گله و درد و دل از جشنواره سی و دوم فیلم فجر بسیار است که تنها به چند مورد آن اشاره می کنم که برای من شخصا اتفاق افتاده است.
یک ساعت به شروع فیلم مورد نظرم باقی مانده بود که به مسئولی که جلوی درب سینما نگهبانی می داد تا مبادا احدی بدون بلیت وارد سالن شود، گفتم کی فروش بلیت شروع می شود؟ تو این سرما خدا رو خوش نمیاد که مردم رو بیرون نگه داشتید. مسئول مورد نظر جواب داد، هر وقت بلیت ها برسد شروع به فروش می کنیم. توجه کنید تنها یک ساعت به شروع فیلم باقی مانده! گفتم یعنی هنوز بلیت ها نیومده؟ گفت، طول می کشه تا به دست ما برسه چون اول باید تعداد بلیت ها ی پیش فروش مشخص بشه. گفتم از یک هفته پیش بلیت های پیش فروش تحویل داده شده یعنی چی که الان باید مشخص بشه! جواب داد که بلیت هایی که به ادارات داده می شه هم باید مشخص بشه. خلاصه اینکه جواب قانع کننده ای نداد. گفتم مردم گناه دارند، تو این سرما بیرون نگه شون ندارید، حداقل بزارید تو سالن صف تشکیل بدن. گفت نمی شه، تقصیر خود مردمه، نباید بیان. ما می گیم نیان تا شاید اوضاع درست بشه!!
و من با بسته شدن دری که به صورت اتوماتیک باز و بسته می شود به سمت هوای سرد برفی پرت شدم.
خیلی جالب است که به جای آنکه به این وضعیت رسیدگی شود و مسئولان چاره ای بیابند، پاک کردن صورت مسئله تنها راه حل کسانی است که خود مسئول برگزاری این جشنواره اند. آن کلیدی که قرار بود تمام قفل ها را باز کند چرا در را به روی علاقمندان سینما بسته است و آنها را به حال خود رها کرده است!!!
از شاهکارهای دیگر جشنواره این است که به طور مثال شروع فیلمی در جدول جشنواره ساعت ۱۸:۳۰درج شده است. ساعت ۱۸ شده و در صف فروش بلیت منتظری تا فروش شروع شود. ساعت ۱۸:۱۵ می شود و هنوز خبری از فروش بلیت نیست. ۱۸:۳۰ – ۱۸:۳۵ وتازه گیشه ی محترم شروع به فروش بلیت می کند. اولین نفری که بلیت را دریافت می کند، مسلما ۱۰ دقیقه اولیه فیلم را از دست داده، چه برسد به آخرین نفری که به او بلیت می رسد. حال بماند به خیلی ها هم بلیت نمی رسد و ۳ ساعت برای هیچ در سرما در صف ایستاده ای!
تدبیر دیگری که در صف جشنواره مشاهده شد این بود که در یکی از سینماها صف خانم ها و آقایان را از هم جدا کردند، چرا که از بروز برخی مسائل جلوگیری شود! یعنی افرادی که با خانواده برای تماشای فیلمی آمده اند باید به صورت جداگانه در صف بایستند و در زمان های متفاوتی بلیت بگیرند. چون معمولا صف خانم ها خلوت تر است، مادر به همراه دختر بلیت می گیرد و باید همچنان منتظر بمانند تا مردهای خانواده بلیت خود را از گیشه دریافت کنند. حال ممکن است در این بین بلیت تمام شود و خانواده ی مورد نظر یا به تماشای فیلم نرود یا اینکه تنها ۲ نفر بتوانند فیلم را ببینند!!!
در این شرایط تنها یک سوال برای من باقی می ماند، مگر رئیس جمهور نگفته اند که این مردم اند که به جشن و جشنواره معنا می دهند پس چرا باید اوضاع و شرایط برگزاری جشنواره به گونه ای باشد که اولین و مهم ترین خواسته مخاطب که همانا احترام و ارزش قائل شدن برای حضور و مشارکت مردم در جشنواره است، نادیده گرفته شود؟!
