جیمز گارنر بازیگر نامدار آمریکایی صبح یکشنبه در سن ۸۶ سالگی درگذشت.
به گزارش سرویس سینمایی هفت گاه، گارنر که کارنامه پربار بازیگری‌اش در سینما همواره تحت‌الشعاع دو سریال محبوب “ماوریک” و ” پرونده‌های راکفورد” قرار گرفته، درگذشت.
کاراکتر سینمایی گارنر را همان ترکیب جادویی و کلیشه‌ای مردان خوش‌قیافه و خوش‌قلب آمریکایی شکل می‌داد که هم در ژانر کمدی و هم در رویکرد درام مورد توجه نسل‌های گوناگون سینمارو بود. او یکی از اولین بازیگران نقش اول سریال های تلویزیونی دهه ۱۹۶۰ بود که پایش به مناسبات فیلمسازی در هالیوود باز شد و ده‌ها فیلم در کارنامه هنری‌اش به ثبت رسید.
از جمله فیلم‌های مهمی که گارنر در سال‌های اولیه حضورش در سینما در آنها نقش‌آفرینی کرد می‌توان به “آمریکایی کردن امیلی” و “هیجان تمام‌عیار” اشاره کرد، اما علاقه‌مندانش همواره او را در قابل نقش‌هایش در دو سریال “ماوریک” و “پرونده‌های راکفورد” به یاد می‌آورند. او سال ۱۹۷۷ برای ایفای نقش در “پرونده‌های راکفورد” برنده جایزه امی شد.
او همچنین در تله‌فیلم‌هایی چون “قول”، “نام من بیل .و. است” و “بربر‌ها پشت دروازه” نقش‌آفرینی کرد. از جمله دیگر فیلم‌های سینمایی که گارنر در آنها بازی کرد می‌توان به “ویکتور/ویکتوریا” و “داستان عاشقانه مورفی” اشاره کرد که دو نامزدی اسکار برای بازیگر نقش اصلی مرد را برایش به ارمغان آورد.
گارنر در طول دوران کاری خود در تلویزیون ۱۵ بار نامزد جایزه امی شد و دو بار این جایزه را دریافت کرد. او فعالیت هنری خود را در دهه ۱۹۵۰ با حضور در نمایش‌های برادوی آغاز و با بزرگانی چون هنری فاندا همکاری کرد. در نیمه دهه ۱۹۵۰ به لس آنجلس رفت و با حضور در سریال ” شاین” فعالیت خود را در تلویزیون گسترش داد. سپس در سریال‌هایی چون “به سوی ناشناخته‌ها”، “دختری که رهایش کردم” و ” تیراندازی در مدیسن بند” نقش‌های مکمل را بر عهده گرفت.
نخستین حضور او در سینما بازی در یک نقش کوتاه در فیلم “سایونارا” به کارگردانی مارلون براندو بود. سپس به پروژه سینمایی “رنجر‌های داربی” پیوست. پس از آنکه چارلتون هستون از بازی در نقش اصلی این فیلم کناره گرفت فرصتی فراهم شد تا گارنر نخستین نقش اصلی خود در سینما را با این فیلم تجربه کند. هرچند منتقدان از بازی او در این فیلم رضایتی نداشتند.
اما سریال کمدی وسترن ” ماوریک” در سال ۱۹۵۷ نام او را بر سر زبان‌ها انداخت و پرسونای بازیگری او با همین سریال شکل گرفت. او تا سال ۱۹۶۰ تنها در قسمت‌های پرشمار همین سریال بازی کرد. گارنر در گفت‌و‌گویی درباره شخصیت “ماوریک” گفت: من در این سریال نقش خودم را بازی می‌کنم. ماوریک تنبل است. من هم تنبلم. تنبلی را دوست دارم.
جایزه گلدن گلوب سال ۱۹۵۹ برای بازیگر نقش اول مرد سریال‌های تلویزیونی از دستاورد‌های حضور گارنر در همین نقش است. همچنین او یک بار برای همین مجموعه تلویزیونی نامزد جایزه امی ۱۹۵۸ شد.
در اوایل دهه ۱۹۶۰ گارنر در فیلم “ساعت بچه‌ها” با شرلی مک‌لین و اودری هپبورن همبازی شد. سپس به تدریج پیشرفت کرد و در فیلم‌های خاطره‌انگیزی چون “شب تفریح پسرها” و ” فرار بزرگ” نیز نقش‌هایی مکمل را بر عهده گرفت.” جدال در دیابلو”، “آقای بادوینگ” و “جایزه بزرگ” از جمله فیلم‌هایی است که گارنر در دهه ۱۹۶۰ نقش اصلی آنها را بازی کرد.
او در فیلم “ساعت اسلحه” نقش وایات ارپ یاغی مشهور عصر وسترن را ایفا کرد.او در دهه ۱۹۹۰ در بازسازی فیلم ” ماوریک” که این بار مل گیبسون نقش اصلی آن را بر عهده داشت در نقشی فرعی حضور یافت. از جمله دیگر فیلم‌های نسبتا موفق او در این مقطع می‌توان به “دوستان آمریکایی من” در کنار جک لمون اشاره کرد.
در قرن بیست و یکم گارنر در چند فیلم از جمله “کابوی‌های فضایی”، “رازهای مقدس خواهران یایا” و “دفترچه یادداشت” هم نقش‌های را برعهده گرفت. جایزه دستاورد یک عمر فعالیت هنری از انجمن بازیگران سینمای آمریکا در سال ۲۰۰۵ محصول همین دوران است.
