به گزارش سرویس ادبیات هفت گاه : مصلح الدین یا به قولی مشرف الدین عبدالله ملقب به سعدی که در قرن هفت می زیسته ، یکی از نوابغ شعر و ادبیات است که نه تنها برای هر ایرانی بلکه برای جهانیان هم شناخته شده است. و همگان مصرع معروف “بنی آدم اعضای یکدیگرند” را بر سر در سازمان ملل از بَرَند. استاد اهل سخن که در شهر بهار نارنج رشد و نمو یافته ، از همان اوان کودکی هوش و نبوغش نزد همه انگشت نما بود. وی را به مدرسه نظامیه بغداد فرستادند که در آن زمان الهیات ، فقه و تفسیر قرآن در آنجا تدریس میشد و بعد از آن بود که این شاعر گرانقدر در لغت و صرف و نحو ، کلام و منطق و حکمت الهی و حمکت علمی ماهر شد.
بالاخص حکمت که در تمامی آثارش مشهود است.آنچه بیشترین تاثیر را در پرورش و اعتلای این ویژگی وی داشته ، سفرهای متعدد سعدی به اقسا نقاط جهان بوده که این پختگی در طول زمان در آثار وی هم مشهود است.
سفر شیخ اجل از شیراز آغاز و به سمت مکه رهسپار می شود و بعد از مناسک حج ، عازم مصر و سپس تونس و بیت المقدس و دمشق و بعد از آن سفر به شرق و سرزمین چین و …
در اقصای عالم بگشتم بسی/ بسر بردم ایام با هر کسی
تمتّع به هر گوشه‌ای یافت / ز هر خرمنی خوشه‌ای یافتم
چو پاکان شیراز خاکی نهاد / ندیدم که رحمت بر این خاک باد
تولای مردان این پاک بوم / برانگیختم خاطر از شام و روم
دریغ آمدم زان همه بوستان / تهیدست رفتن سوی دوستان
به دل گفتم از مصر قند آورند / بر دوستان ارمغانی برند
مرا گر تهی بود از آن قند دست / سخنهای شیرین‌تر از قند هست
نه قندی که مردم بصورت خورند / که ارباب معنی به کاغذ برند
سفر های پر فراز و نشیب چنان تاثیری بر آثار او گذاشته که هر چه زمان به جلو رفته ،سعدی را و آثارش را پخته تر کرده ، تا جایی که این رام بزرگ ، نثری که نوشته یا شعری که سروده ، بعد از گذشت این چند صد سال ، چنان تازه و امروزیست که گویی برای این دوران نوشته و سروده شده است.
از کتب به جا مانده از او ، بوستانِ منظوم و گلستان ِ مسجع معروف ترین آن هاست.
دیوان اشعارسعدی هم ، شامل غزلیات ، قصاید، رباعیات و مثنویات و ترجیع بند و … به فارسی و چندین قصیده و غزل به عربی ست.
و رسائل نثر شامل آثاری چون کتاب نصیحه الملوک ، رساله درعقل و عشق الجواب ، در تربیت یکی از ملوک گوید ، مجالس پنجگانه شامل میشود.
و هزلیات سعدی .
شیخ شیراز پس از تقریبا یک قرن زندگی بر اثر کهولت سن، در شیراز، چشم از جهان فرو بست ولی نام و آوازه اش در جهان باقی ماند. شهرت وی به اندازه ای بود که پس از پنجاه و پنج سال که از مرگش می گذشت. در ساحل اقیانوس کبیر ، یعنی در چین ، ملاحان ، اشعارش را به آواز می خواندند.
