سومین همایش سراسری نقالان برجسته کشوری با گرامیداشت یاد مرشد فقید «ولی‌الله ترابی» در شهر همدان برگزار شد.
به گزارش سرویس تئاتر هفت گاه ، در همدان، مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان همدان در این همایش که شامگاه گذشته برگزار شد گفت: شهر همدان برای سومین‌بار میزبان مرشدان فرهیخته کشوری است و این برای استان مایه افتخار است. ریحان سروش‌مقدم با بیان اینکه شاهنامه‌خوانی در استان کهگیلویه و بویراحمد تقدس و حرمت ویژه‌ای دارد، اظهار کرد: برخی از هنرهای ارزشمند کشور هنوز هم در برخی طوایف خاص باقی مانده و نسل به نسل حفظ می‌شود.
وی با ابراز نگرانی از تعداد کم نقالان در کشور، تاکید کرد: در حال حاضر متاسفانه تعداد مرشدان برجسته در کشور بیشتر از ۱۰ نفر نیست و این هنر دیرپای ما که از زمان هخامنشیان باقی مانده، با تبدیل شدن به پرده‌خوانی و نمایش‌خوانی حفظ شده است.
سروش‌مقدم تصریح کرد: این هنر ارزشمند در معرض تهدید فراموشی و خطر از بین رفتن قرار داشت که با به ثبت ملی و جهانی رسیدن، از این اتفاق جلوگیری شد.
وی خواستار جلوگیری از به فراموشی سپرده شدن این هنر شد و تصریح کرد: نگذارید این هنر از بین برود و آن را رواج دهید.
سروش‌مقدم با اشاره به باباطاهرخوانی افزود: خوشبختانه مردم همدان اجازه خاموشی به باباطاهرخوانی ندادند و این از افتخارات همدان است به طوری که بین باباطاهرخوانی و باباخوانی در شهر همدان الفتی دیرینه برقرار شده است.
وی خاطرنشان کرد: در همدان با حضور استاد چایانی چراغ پرده‌خوانی، نقالی و شاهنامه‌خوانی روشن نگه داشته می‌شود.
در این مراسم همچنین نقالان برجسته کشوری به اجرای برنامه پرداختند و یکی از آنان گفت: نقل فقط داستان‌گویی نیست؛ نقل یعنی زندگی و یک نقال باید نقاد نیز باشد و نقالی را با نقادی همچون نقد حال اجتماعی و زندگی جوانان همراه کند.
مرشد ابوالفضل ورمزیار با تاکید بر اینکه هر نقلی را در هر جایی نباید گفت، ادامه داد: افراد خارج از کشور به دید تمجید به ما نگاه نمی‌کنند بنابراین باید مراقب بود تا نقالی به یک هنر موزه‌ای تبدیل نشود.
وی نقالی را هنر زندگی دانست و اظهار کرد: سرمایه‌های معنوی زندگی همین چیزهاست و در خارج از مرزها نقالی به عنوان میراث غیرملموس به نام ایران ثبت و از فراموش شدن آن جلوگیری شده است.
ورمزیار شاهنامه را سند هویت هر ایرانی دانست و گفت: شاهنامه تنها نامه شاهان نیست بلکه نامه‌ای شاهانه است بنابراین باید قدر فردوسی را دانست و مراقب بود تا زبان فارسی از بین نرود.
