**نکته: این یادداشت از جمله نوشته هایی است که از طرف مخاطبین هفت گاه برای ما ارسال شده است و هفت گاه نیز همراه با قلم شیوا و انسان دوستانه ی این مخاطب عزیز، با مردم مظلوم فلسطین همدردی می کند. **
بال می گشاید تن غرقِ در خون اش بسان پرواز ماهی رها ز بِرکه. جان اش پاسبان حُریت خاکی است که عطر نیاکان به شهد خفته دارد. خاک قدس، معبری است رو به آسمان پرستش. حدیث آرزومندی یارب گویانی که دستانی تا عرش اعلی را نشانه یافته اند. سرزمینی که جان عشق را تا صراط تعالی حک می کند اما سال ها با جلادانی به رنگ تازیانه، خون را سفره روح مردمان اش می بیند. اشک های ظریف احمد ۳ساله و شیون های مادری به غربت گرم صحرای محشر، دیروز کربلا را در ذهن غم، هجی می سازد و تازیانه هایی از ظلم که نه بر جان مردمان غزه که بر روح یک یک آزاده خواهان، زخم را هویدا می سازد. اینجا بحث مرسوم کرسی داران عرصه قدرت نیست که مرز همدردی به وسعت قلبی است که معنای درد را به سختی تجربه دارد. مرگ نگاهی حق جو که پاسخ اش را در فریاد گلوله ای می بیند، بی منطق گفتگو که رگ های برآمده از هویت را نشانه رفته است. هجوم اژدهایی که زبانه های گداخته اش، به غارت روح آدمی تعریف شده و معنای جان دادن طفلی شیرخواره را در برابر چشمِ خیس پدر در نمی یابد. خانه در غزه، جایی است از ویرانی سقفی معلق از خانواده ای رو به هجران و مادر، داغی است که سینه خونین پسر را ناله می زند. اینجا فلسطین است. جایی که سال ها با معنای شهادت مترادف گردیده است. سکانسی برتر از رشادت مردمانی مظلوم در برابر سلاح بی منطق زور. قابی شکسته از سال ها جنگ نابرابر که برادر را بی برادر می سازد. چه سکانسی عظیم تر از شوریدگی احوال مردمانی که داغ سال ها دفاع از خانه و کاشانه را بیگناه بر دوش می کشند و حق را با گلویی برآمده از خون فریاد می دارند. حقی که براساس نگاه سردمداران صهیونیست غاصب، اعمال زور است و در ذهنیت بیمار آن ها هر که قویتر باشد، حرفش به کرسی است و این پروتکل سران صهیونیست، ترجمان امروزینی از قانون درنده گی جنگل دیروزی است. حال تنها صدا است که نگاه وجدان را به سوی مستکبران پرتاب می سازد؛ با مشت هایی یکسان با مردمان فلسطین در راه یافتن مسیر عاشقانه ای از قدس. به همراهی پیگیری عدالت از مردمان مظلومی که گریه هایشان رو به آسمان، غمی از سوگ گذشته تا امروز دارد.
