بانوی غزل‌سرای ایرانی که از ۱۵ مرداد در کما به سر می‌برد بامداد سه‌شنبه ۲۸ مرداد ۱۳۹۳ در بیمارستان پارس تهران چشم از جهان فرو بست.
چه سودی برده ای، سیمین ز شعر و سوز و ساز او؟
غزل سوزنده کمتر گو، که دیوان تو می سوزد…
به گزارش سرویس ادبیات هفت گاه، سیمین بهبهانی، نویسنده و غزل‌سرای معاصر ایرانی است. او که به واسطه ی سرایش اشعار بی نظیر غرل فارسی در قالب شعر نیمایی به «نیمای غزل» معروف است در سال۱۳۰۶ در تهران به دنیا آمد.
سیمین خلیلی که بعد از ازدواج با حسن بهبهانی به نام سیمین بهبهانی معروف شد، در یک خانواده ادبی و فرهیخته به دنیا آمد و رشد نمود.
پدرش عباس خلیلی (۱۲۷۲ نجف – ۱۳۵۰ تهران) به دو زبان فارسی و عربی شعر می‌گفت و حدود ۱۱۰۰ بیت از ابیات شاهنامه فردوسی را به عربی ترجمه کرده بود و در ضمن رمان‌های متعددی را هم به رشته تحریر درآورد که همگی به چاپ رسیدند.
همچنین مادر وی فخرعظما ارغون ( ۱۳۱۶ ه.ق – ۱۳۴۵ ه.ش )که فارسی و عربی و فقه و اصول را در مکتبخانه خصوصی خواند و با متون نظم و نثر آشنایی کامل داشت و به زبان فرانسه مسلط بود. مادر او از زنان پیشرو و شاعره موفق زمان خود بود.
سیمین بهبهانی بعد از ازدواج ناموفقش با حسن بهبهانی در دانشکده حقوق با منوچهر کوشیار آشنا شد و ازدواج کرد. که حاصل آن سه فرزند (علی، حسین و امید) است. نگاه و عواطف مادرانه همواره در اشعار بانو سیمین منعکس بود.
اوهمچنین چندین و چند سال در آموزش و پرورش با سمت دبیری فعالیت کرد.
در سال ۱۳۴۸ با عضویت در شورای شعر و موسیقی که هوشنگ ابتهاج ، نادر نادرپور ، یدالله رویایی ، بیژن جلالی و فریدون مشیری حضور داشتند، فعالیت هنری اش را ادامه داد و در سال ۱۳۵۷ عضویت در کانون نویسندگان ایران را پذیرفت .
و اما سال ۱۳۷۸ سالی با شهرت و موفقیت جهانی برای این شاعرگرانقدر بود. مدال کارل فون اوسی یتسکی از سازمان جهانی حقوق بشر در برلین، جایزه لیلیان هیلمن / داشیل هامت از سازمان نظارت بر حقوق بشر (HRW) در این سال به وی اعطا شد.
در سال ۱۳۸۲ موسسه انتشاراتی نگاه مجموعه اشعار او تا آن زمان را در یک مجلد نفیس در ۱۲۰۰ صفحه به چاپ رساند که بسیار مورد استقبال قرار گرفته و به چاپ های متعدد رسیده است.
سیمین بهبهانی از موثر ترین و مبتکرترین شاعران عرصه غزل معاصر است .وی شاعری را از آغاز جوانی با سرودن غزلها و چهارپاره هایی کلاسیک و رمانتیک اغاز کرد که غالبا دارای مضامین عاشقانه و عواطف عریان زنانه – احساسات انسان دوستانه بود ند .
رفته رفته از دهه سی به بعد تحت تاثیر اشعار نو پردازان رگه هایی از زبان و تخیل تازه ی رمانتیک در غزل های او پدیدار شد که مجموعه مرمر نشانگر این تحول بود .بعد ها مجموعه ی غزل رستاخیز ، تلاش موفق او را در تلفیق روح تغزلی با نگرش و محتوای اجتماعی به نمایش گذاشت .
بهبهانی به قصد دمیدن روح تازه در پیکره غزل بعد ها علاوه بر نوگردانی زبان و تخیل ، از حوزه اوزان رایج غزل فارسی گام فراتر نهاده و وزنهای غیر رایج یا ابتکاری به کار گرفت که در سالهای بعد از انقلاب نیز در آثار او تداوم داشت و کوشید تا با بهره گیری از فضا سازی های روایی ، توالی منطقی ابیات بافت موسیقایی نو و رگه های بینش فلسفی – اساطیری غزل را از روح سنتی تهی کند و به ان روحی تازه و متناسب با زمان بخشد.
تا کنون نزدیک به هجده کتاب از وی به چاپ رسده است:
سه‌تار شکسته (۱۳۳۰/۱۹۵۱)
جای پا (۱۳۳۵/۱۹۵۴)
چلچراغ (۱۳۳۶/۱۹۵۵)
مرمر (۱۳۴۱/۱۹۶۱)
رستاخیز (۱۳۵۲/۱۹۷۱)
خطی ز سرعت و از آتش (۱۳۶۰/۱۹۸۰)
دشت ارژن (۱۳۶۲/۱۹۸۳)
گزینه اشعار (۱۳۶۷)
درباره هنر و ادبیات (۱۳۶۸)
آن مرد، مرد همراهم (۱۳۶۹)
کاغذین‌جامه (۱۳۷۱/۱۹۹۲)
کولی و نامه و عشق (۱۳۷۳)
عاشق‌تر از همیشه بخوان (۱۳۷۳)
شاعران امروز فرانسه (۱۳۷۳) [ترجمه فارسی از اثر پیر دوبوادفر ، چاپ دوم :۱۳۸۲]
با قلب خود چه خریدم؟ (۱۳۷۵/۱۹۹۶)
یک دریچه آزادی (۱۳۷۴/۱۹۹۵)
مجموعه اشعار (۲۰۰۳)
یکی مثلا این که(۲۰۰۵)
هفت گاه، درگذشت سیمین بهبهانی، را به خانواده ی او و تمامی اهالی فرهنگ و هنر ایران زمین تسلیت می گوید.
