هیچ یادم نیست که اولین آشنایی من با شعر نو با خواندن اشعار سهراب سپهری بود یا اشعار فریدون مشیری !؟ اما خوب به خاطر دارم که ۹ یا ۱۰ ساله بودم و در مسیر خانه به مدرسه یک کتاب فروشی کوچک بود که در ویترین آن کتابی بود با جلد آبی و با عنوان ” گزیده اشعار فریدون مشیری ” که عکسی از او بر آن نقش بسته بود و همه ی خواهش آن روزهای کودکی من داشتن آن کتاب بود و نهایتا بعد از نوروز ، ۷۵۰ تومان عیدی ، من را صاحب آن کتاب کرد و با فریدون مشیری آشنا …
و این گونه شد که مشیری برای من شد شاعر تمام لحظه ها ، کودکی و لذت بردن از شعرهایی که برای دخترش سروده بود (۱) ، تا نوجوانی و هیجان ها و عاشق شدن ها و فارغ شدن هایم و همیشه و همه جا شعر ” کوچه ” (۲) را از حفظ خواندن ، تا جوانی و شور و شوق تغییر دادن و نو کردن ِ همه چیز و همه جا و همه کس و ایمان یافتن به قدرت و توانایی دست (۳) ، تا امروز که پخته تر از قبل ” امیر کبیر ” اش (۴) اشکم را جاری می سازد و ” آزادگی ” اش (۵) شده است سرمشقم و ” دوستی ” اش (۶) منش ام در رفاقت .
مشیری شاعری بود توانا با زبانی ساده ، چنان ساده که از کودکی قابل فهم بود و چنان شاعرانه که در آثار موسیقی ما جایگاه بزرگی را به خود اختصاص داد و بزرگان موسیقی ما همیشه نگاهی به اشعار او داشته اند .
او شعر را و رسالت شاعر را خوب درک کرده بود و اشعارش نه شعر پستو و دور کرسی نشینی های زمستانی بود و نه شعر روشنفکری و غریب با مردم ، بلکه شعر ی می سرود نزدیک به حال و هوای مردم و اجتماع ، او حرف روشنفکر را به زبان مردم می سرود که ” …بشر دوباره به جنگل پناه خواهد برد… ” (۷) و هر کسی ، از دخترک عاشق پیشه تا جوانی مبارز و انقلابی ، از ظن خود زیر لب زمزمه می کرد که ” بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم … ” (۸) و همزمان که از حافظ و جام می ، شعر می سرود از جنگ ویتنام و بمب هایی که بی خبر ، خانه ها را نابود می کردند (۹) نیز می گفت و با همه ی اینها بود که در کنار سهراب سپهری ، شد شاعر محبوب من و بسیاری چون من ، از دیروز تا امروز و فردا .
و هنوز آن کتاب فروشی با همان ویترین قدیمی سر جایش هست و بی شک منتظر دخترک خردسال دیگری است که کتابی از او بخرد و دلبسته ی شعر ِشاعری چون فریدون مشیری شود .
۱) شعر آسمان کبود ، دفتر گناه دریا ، سال ۱۳۳۵
۲) شعر کوچه ، دفتر ابر و کوچه ، سال ۱۳۴۱
۳) شعر دستهامان نرسیده است به هم ، دفتر از دیار آشتی ، سال ۱۳۷۱
