یاد داشتی بر دوئت فلوت و پیانوی فیروزه نوایی و آرپینه ایسرائیلیان
دیشب تالار رودکی میزبان دوئت پیانو و فلوت به نوازندگی فیروزه نوایی و آرپینه ایسرایلیان بود.
ترکیب پیانو و فلوت که ترکیبی غریب و ناآشنا را به وجود می آورد، به همراه سمفونی هایی که اکثرا مربوط به قرن نوزدهم میلادی بود، مخاطب قرن بیست و یکم را در لحظاتی خسته می کرد و چندان با سلیقه اش همخوانی نداشت!
علاوه بر آن اجرای نسبتا ضعیف پیانو در طول مراسم نیز آزاردهنده بود. البته در قسمت تک نوازی پیانو خانم ایسرایلیان توانست این ضعف را جبران کند و سمفونی زیبای “جزیره خوشبختی” را بنوازد.
از دیگر نقاط ضعف این اجرا، همراه نبودن پیانو و فلوت با یکدیگر بود، چنانکه گویی هریک به تنهایی در حال نواختن هستند و نمی توانند یکدیگر را همراهی کرده و پوشش دهند! ضمن اینکه اجرای بهتر فلوت، بیشتر پیانو را به حاشیه می برد.
علاوه بر آن متکی بودن بیش از حد نوازندگان به نت، اثر را از حس خالی می کرد و تبدیل به موسیقی بی روحی می کرد که در جشنواره ای قصد رقابت دارد!!
ناگفته نماند که در دو قطعه ی آخری که نواخته شد (“سونات در رِ ماژور برای فلوت و پیانو” و “سونات پولانک ” ) ساز فلوت و پیانو با یکدیگر هماهنگ شدند و به زیبایی اجرا کردند و همین امر سبب شد که تماشاچیان راضی و با انرژی و حالی خوب سالن را ترک کنند.
متاسفم که اجراى ما مورد نظرتون قرار نگرفته! انگار که شما جزو مخاطبین ما نبودید.