عسل ملک زاده: ما از هفت خان رستم می گذریم و برای خانم ها کنسرت برگزار می کنیم

مصاحبه اختصاصی هفت گاه با عسل ملک زاده نوازنده دف

گروه “آوای مهربانی” از جمله گروه های بانوانی است که از دهه ۷۰ به فعالیت در زمینه موسیقی می پردازد و در تلاش است هر ساله با نوآوری در اجراهای مختلف نظر مخاطبین علاقمند به موسیقی را تامین کند. کنسرت اخیر این گروه در تالار وحدت شامل بخش های مختلفی بود که یکی از بخش های آن اختصاص به گروه دف نوازان به سرپرستی عسل ملک زاده داشت. به همین بهانه خبرنگار سرویس موسیقی هفت گاه گفت و گویی را با خانم عسل ملک زاده نوازنده دف و سرپرست گروه دف نوازان ترتیب داده است. متن کامل مصاحبه را می توانید درادامه مطالعه کنید.…

آرزو آلوستانی – سرویس موسیقی هفت گاه : لطفا بیوگرافی مختصری از خودتان برای ما بگویید.

عسل ملک زاده هستم، متولد سال ۶۶ در تهران. از سال ۷۹ است که دف و دایره آذری می زنم و در حال حاضر نوازنده درامز و تومبا هم هستم. از سال ۸۹ گروه “هلهله ی دف” را به کمک خانم سهیلا پورگرامی تاسیس کردم. این گروه را که ۵۵ نفر بودیم را به مس سرچشمه کرمان بردیم و آنجا کنسرت برگزار کردیم. کنسرت های متعددی در تالار وحدت داشتیم که خوشبختانه آنقدر استقبال مردم عالی بود که کار همچنان تمدید می شد کما اینکه این کنسرت تمدید کنسرت دوم اسفند ماه است. در حال حاضر هم اسپانسری هست که من را دعوت کرده که به همراه ۱۴ نفر از نوازنده های دفمان یعنی گروه” هلهله ی دف” در قالب یک تور موسیقی به اروپا سفر کنیم. اعضای این گروه در حال حاضر فقط بانوان هستند و اینکه از سازهای کوبه ای مثل دف، دایره، کاسوره، جیمبی و چوبک که تلفیقی از دست و ساز است، استفاده می شود. از لحاظ تکنیکی کاری کردم که هم از نظر شنیداری برای شنونده لذت بخش باشد، هم از نظر دیداری، حرکات نمایشی داشته باشد.

شما تجربه ی همکاری با کدامیک از گروه های دیگر را دارید؟

من از سال ۸۴ است که در گروه های مختلف ساز می زنم، از جمله آقای مجید درخشانی، پدرام درخشانی، محمدرضا لطفی، خانم پروین جاودان، گروه روزنه. کنسرت های زیادی نیز در امریکا، خیلی از شهرهای اروپا، کشورهای آسیایی داشتم.

 چه شد که دف را به عنوان ساز تخصصی خود انتخاب کردید؟ شما تحصیلات آکادمیک در زمینه ی موسیقی دارید؟

من فارغ التحصیل رشته گریم سینما و تئاتر از دانشگاه الزهرا هستم ولی یک بار در سال ۷۹ در کنسرتی شرکت کردم، صدای دف را که شنیدم تا سه روز گریه می کردم، خیلی تحت تاثیر قرار گرفته بودم. یادم می آید موقع امتحانات مدرسه بود، خرداد که امتحانات تمام شد، سریع رفتم کلاس دف ثبت نام و فشرده تمرین کردم چرا که شدیدا به این ساز علاقه داشتم. وقتی دف می زنم احساس می کنم انرژی ام تخلیه می شود و فوق العاده احساس آرامش می کنم.

شما فرمودید گروه “هلهله ی دف” را تاسیس کردید، امروز هم  بچه های شما اجرا داشتند، شما به عنوان سرپرست گروه، اجرای بچه هاتان را چطور دیدید و چه مدت برای این اجرا شما تمرین داشتید؟

از آذر ماه است که تیم دارد با یکدیگر تمرین می کند. تمرینات متعددی داشتیم، تعداد اعضای گروه کمتر بود ولی از آذر ماه کل گروه جمع شدند و تمرین کردیم. لطف کردند طبقه ششم تالار وحدت را برای تمرین در اختیار ما گذاشتند، چون تعداد بچه ها برای این اجرا زیاد بود. ما در آنجا راحت تمرین کردیم و در واقع از آذر ماه است که ما فشرده تمرین کردیم.

سابقه همکاریتان با خانم پورگرامی به کجا برمی گردد؟

من از سال ۸۸ با ایشان کار می کنم، از طریق یک نوازنده به این خانم معرفی شد. واقعا این اسم، “آوای مهربانی” برازنده گروه است چون همه ی بچه ها با هم مهربان، صمیمی و مثل زنجیر پشت هم هستیم و همدیگر را خیلی دوست داریم و از سال ۸۸ است که با گرو های متعدد ما داریم کار می کنیم. خانم پورگرامی خیلی عاشق موسیقی اند و کارهایی می کنند که در جایگاه یک خانم واقعا لذت بخش است مثلا ریسک های بزرگ می کنند به طور مثال همین تابستانی که گذشت از یک گروه تاجیکی، “گروه ملل” دعوت کردند به ایران آمدند و در تالار وحدت کنسرت برگزار کردیم. بعد از آن، کار با آقای پدرام درخشانی  بود که کار پاپ سنتی به صورت تلفیقی بود.

شما چطور شد اجرای موسیقی برای بانوان را انتخاب کردید؟

 من در هر دو قشر کار می کنم، هم گروه های مختلط هم گروه بانوان ولی انگیزه مان برای بانوان خیلی بیشتر است. برای اینکه ما باید خانم ها را حمایت کنیم و خدا را شکر همیشه هم همینطور بوده، وقتی  که ما اجرا داشتیم، آنقدر اسم گروه “آوای مهربانی” و “هلهله ی دف” پیچیده و مردم می شناسند که تا یک بیلبورد کوچک و یا یک تبلیغ پیامکی می بینند، خودشان به تکاپو می افتند که حتما بلیت تهیه کنند تا بیایند، مردم از ما حمایت می کنند. اینکه جمعیت سه طبقه تالار وحدت همه خانم اند خیلی لذت بخش است.

شما جایگاه موسیقی بانوان را در کشور چطور می بینید؟

متاسفانه ما خیلی ساپورت نمی شویم، خیلی سخت می گیرند. برای اجرای رقص آئینی سنتی از اردیبهشت تا حالا سرپرست گروه، خانم پورگرامی درگیر کارهای مجوز هستند. خیلی سخت است ولی ما از هفت خان رستم می گذریم و برای خانم ها کنسرت برگزار می کنیم.

و در آخر اگر حرف ناگفته ای دارید برای ما بگویید.

در آخر اینکه هر وقت کنسرت داشتیم لطفا ما را حمایت کنید و تشریف بیاورید. هر یک نفر، سه نفر را با خودش بیاورد.