به گزارش سرویس تئاتر هفت گاه ، مراسم تشییع پیکر مرتضی احمدی بازیگر پیشکسوت تئاتر، سینما و تلویزیون صبح امروز چهارشنبه سوم دی ماه برگزار شد. صابر ابر که اجرای این مراسم را برعهده داشت در ابتدا از مردم و هنرمندان حاضر در جمع خواست یک دقیقه برای آرامش مرتضی احمدی سکوت کنند.
بهزاد فراهانی اولین سخنران این مراسم بود که برای حاضران از مرتضی احمدی گفت . وی با بیان اینکه من از رفقای نزدیک آقا مرتضی هستم و صادقانه بگویم سر دل او را البته نه به اندازه نوه هنرمند و دخترش شنیده‌ام، یادآور شد: مایلم بگویم آقا مرتضی مرد تهران بود ولی می‌گویم جوانمرد تهران بود. زندگی او به ۳ بخش هنر، ورزش و زندگی که مخرج مشترک هر ۳ پدیده مردم بودند، تقسیم می‌شد. او مرد کوچه، خیابان، بازار، قهوه‌خانه و مردی بود که پای دل توده‌های زحمتکش جامعه می‌نشست.
این بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون با اشاره به تشابه کار زنده‌یاد مرتضی احمدی در حوزه فرهنگ کوچه و بازار با فعالیت انجام شده در این حوزه توسط احمد شاملو، افزود: زنده‌یاد احمدی واژه‌های مردمی را دستچین می‌کرد و در خردی جمعی آن‌ها را تبدیل به ترانه می‌کرد و با عشق به مردم هدیه می‌داد.
فراهانی با اشاره به عشق و علاقه زنده‌یاد مرتضی احمدی به تیم فوتبال شاهین سابق، گفت: زنده‌یاد احمدی چاوش‌خوان شاهین آن روزها و پرسپولیس این روزها بود. او تیم‌های پرسپولیس و استقلال را سرمایه ملی می‌دانست که باید حفظ‌شان کرد.
رئیس انجمن بازیگران خانه تئاتر با بیان اینکه زنده‌یاد احمدی در هنر جمع‌گرا بود و دوستی‌هایی پاک و ناب و باشکوه داشت، از او به عنوان بزرگ‌مرد پیش‌پرده خوانی یاد کرد که مردم را به شعف وامی‌داشت.
وی در ادامه سخنان خود تصریح کرد: متأسفم برای آن کشوری که مرتضی‌خان احمدی و احمدی‌ها با حسرت و تلخ کامی، ما را ترک می‌کنند. مهدی کاشانی، مسعود تاجبخش، انوشیروان ارجمند و حال آقا مرتضی ما را ترک کردند و مدیران هرگز از خود نمی‌پرسند که این غصه‌مندی از کجاست که جامعه هنر را ترک نمی‌کند. ما فقیر نیستیم و اگر فقیری هست، فخر دارد. از وزیر ارشاد گله‌مند هستم چون یک سال است که دستاوردهای ما در بیمه بی‌سرانجام مانده است در حالی که در زمان ریاست جمهوری احمدی‌نژاد این بیمه شکل گرفت.
فراهانی ادامه داد: به مسکن، مصرف و بهداشت و رفاه ما بی‌توجهی می‌شود. ما هنوز باشگاه هنری نداریم. تا کی ما بمیریم و مدیران به سوگ ما لبخند بزنند؟ مدیران اگر مدعی عدالت حضرت علی هستند، دروغ نگویند و کار هنر را به هنرمندان بسپارند. من از مدیران می‌خواهم که حرمت هنرمندان را حفظ کنند. خوشحالم که هرگز نمی‌توان صدای احمدی و احمدی‌ها را از خانه زحمت‌کشان این مملکت زدود.
صابر ابر پس از پایان سخنان فراهانی، به این نکته اشاره کرد که پیشنهادی که همیشه مرتضی احمدی به او می‌داده این بوده که لبخند را از یاد نبر. برای این مراسم هم هرچقدر دنبال عکس بدون لبخند او گشته‌اند، چیزی پیدا نکرده‌اند.
پس از بهزاد فراهانی ، مرضیه برومند به روی سن آمد و با بیان اینکه امروز روز اندوه و حسرت است، یادآور شد: این اندوه و حسرت برای مرتضی احمدی نیست که با آبرو و عزت زندگی کرد و با آبرو و عزت هم از دنیا رفت، بلکه این اندوه و حسرت برای ماست که همراه پیکر مرتضی احمدی یک فرهنگ را دفن می‌کنیم. این فرهنگ روز به روز رنگ می‌بازد و نایاب می‌شود و متأسفانه در بین ما خانواده هنر هم این فرهنگ نایاب شده است.
وی ادامه داد: فرهنگ اصالت، ادب، انسانیت، عشق به انسان، اعتقاد به هنر، وفاداری و تعصب به جا، احساس مسئولیت، احترام به دیگران و حرفه، فرهنگی بود که مرتضی احمدی داشت ولی در بین ما این فرهنگ تبدیل به چیزی نایاب شده است. امروز روز اندوه و حسرت است چون این فرهنگ را با احمدی و احمدی‌ها دفن می‌کنیم و ای کاش که این فرهنگ میراث ما هم بشود.
این کارگردان سینما و تلویزیون از زنده‌یاد احمدی به عنوان هنرمندی یاد کرد که پایدار بود و هیچگاه خودفروشی نکرد. برومند با اشاره به سادگی و بی‌نیازی زنده‌یاد مرتضی احمدی، متذکر شد: دوست ما متأثر بود و سخنانی گفت ولی مرتضی احمدی هرگز از کسی چیزی طلب نکرد و تا آخرین لحظه محتاج کسی نبود. من دوست ندارم که دست هنرمند دراز باشد و مرتضی احمدی بی‌نیاز بود.
وی با بیان اینکه مرتضی احمدی در سلامت روح و جسم زندگی کرد، یادآور شد: هر کارگردانی لذت می‌برد از اینکه با احمدی کار کند، بر عکس حالا که بازیگران جزجگر هستند. وی هرگز خارج از ادب حرف نزد.
این هنرمند عرصه سینما، تئاتر و تلویزیون تصریح کرد: برای ما و آینده فرهنگ‌مان نگران هستم. ما باید فرهنگ‌مان را از خودمان بخواهیم نه از دولتمردان.
برومند در پایان سخنان خود گفت: خوشحالم که احمدی برد تیم فوتبال پرسپولیس را دید و رفت.
مرتضی احمدی از علاقمندان به فوتبال به ویژه تیم پرسپولیس بود ، به همین دلیل پرسپولیسی های بسیاری در مراسم تشییع او حضور داشتند . افشین پیروانی یکی از فوتبالیست های حاضر در مراسم بود که در سخنانی در مورد مرتضی احمدی گفت: با مرتضی احمدی رابطه نزدیکی داشتم و امروز برگی از شناسنامه تاریخ باشگاه را از دست دادیم. او هر کاری می‌خواست بکند آن را با عشق و تعصب انجام می‌داد.
وی افزود: روزی احمدی به من گفت «من وقتی همسرم را از دست دادم ازدواج نکردم» وقتی از او دلیلش را پرسیدم، گفت «چون می خواهم وقتی از این دنیا می‌روم و همسرم را می‌بینم پیش او سربلند باشم و بگویم من به پای عشق تو ایستادم و دیگر ازدواج نکردم». او به من با این کار درس زندگی داده است.
پیروانی در پایان آرزو کرد هیچ نیازمندی در هیچ قشری در ایران وجود نداشته باشد.
در ادامه بهرنگ بقایی نوه مرتضی احمدی روی سن آمد و گفت: از همه کسانی که از روی لطف کمک کردند تشکر می‌کنم. باباجون غیر از تمام وجوه هنری که داشت برای ما پدر بزرگواری بود. ویژگی او این بود که طوری زندگی کرد که ما نیاز به هیچ کمکی پیدا نکردیم.
وی یادآور شد: در روزهای آخر که او در بیمارستان بستری بود، یک بار به من گفت: «سر من بلند است و عزت خود را حفظ کردم». اگر کمکی هم بود دوستان از روی لطفشان انجام دادند و باباجون هیچگاه درخواستی از کسی نداشت.
حجت‌اله ایوبی رییس سازمان سینمایی و علی مرادخانی معاون هنری وزیر ارشاد از دیگر سخنران این مراسم بودند.
در ادامه نماز میت توسط حجت‌الاسلام دعایی بر پیکر مرتضی احمدی خوانده شد و پیکر احمدی به سمت بهشت زهرا تشییع شد.
