امین غفاری : جشنواره ی فجر یکی از مهم ترین رکن های شناساندن موسیقی بالاخص موسیقی کلاسیک است

امین غفاری نوازنده ی ویولن در سی امین جشنواره موسیقی فجر هم برای تکنوازی ویولن در بخش استعدادهای درخشان و هم به عنوان سولیست و سرپرست ارکستر “پاسارگاد” در سالن رودکی به روی صحنه رفت و جایزه اول بخش گروه نوازی موسیقی کلاسیک غیر ایرانی را از آن خود کرد . غفاری دانش آموخته ی نوازندگی ویولن از دانشگاه تهران است و زیر نظر اساتیدی چون شاهین فرهت ، علیرضا مشایخی ، آذین موحد و … موسیقی را فرا گرفته است . خبرنگار سرویس موسیقی هفت گاه در گفت و گویی نظر امین غفاری را در مورد توجه به موسیقی کلاسیک در کشور و جشنواره موسیقی فجر جویا شده است . متن این گفت و گو به شرح زیر می باشد .   

از اجرای امشب راضی بودید ؟

بله ، اجرای امشب اجرایی پرانرژی ای بود … انرژی از طرف حاضران در سالن و بچه ها خیلی خوب بود . امیدوارم این فرصت ها باز هم تکرار شود و بتوانیم رپرتوارهای بین المللی بیشتری را  روی صحنه ببریم و این رپرتوارهای معتبر بازهم در ایران اجرا شود .

به نوعی اکثر گروه شما را جوان ها تشکیل می دهند ، جایگاه موسیقی کلاسیک را بین مخاطبان نسل جوان چگونه ارزیابی می کنید ؟

من خیلی خوشحال شدم که ارکستر “پاتتیک” هم که قبل از ما اجرا داشتند ، بسیاری از نوازنده هایش جوان هستند . دوستانی که من می شناسم که نوازنده هستند همه جوان اند و این بسیار امیدوارکننده است . فقط ای کاش یک نظام سیستماتیک آموزشی در کشور باشد که بتواند این جوان ها را تربیت کند و به سمت خوبی بکشاند . در غیر این صورت این جوانان هم مثل نسل های قبل که الان به میانسالی و حتی کهنسالی رسیدند ، از دست خواهد رفت و این حیف است . جوان ها سرمایه هایی هستند که باید آن ها را حفظ و تربیت کرد .

شما نقش جشنواره ی موسیقی فجر را در شناساندن انواع مختلف موسیقی به مخاطبانی که از نسل جوان هستند ، چگونه ارزیابی می کنید ؟

به نظر من جشنواره ی فجر یکی از مهم ترین رکن های شناساندن موسیقی بالاخص موسیقی کلاسیک است . به این دلیل که موسیقی کلاسیک نسبت به موسیقی پاپ و موسیقی کلاسیک ایرانی طرفدارهای کمتری دارد یعنی شکاف عمیقی بین موسیقی کلاسیک و پاپ و … وجود دارد و ما واقعا باید تلاش کنیم و حتی جشنواره های بیشتری برپا کنیم که بتوانیم به همه ی مخاطبین چه عام و چه خاص آن را بشناسانیم . حتما نباید یک نفر ویولنیست باشد تا موسیقی چایکوفسکی را بشناسد یا یکی حتما نوازنده ی پیانو باشد تا بداند موتزارت چه کسی است . می توان این قضیه گسترش داد که مخاطب عام هم بفهمد که می توان گاهی موسیقی کلاسیک یا کنسرت ویولن چایکوفسکی را گوش کند . منظورم آن است که باید مخاطبین آن را گسترش داد که یکی از رکن های اساسی آن برگزاری این جشنواره هاست که جشنواره ی فجر قطعا معتبرترین آنهاست .

شما در بخش استعداد های درخشان جشنواره هم حضور داشتید . اجرای تان در این بخش چطور بود ؟

اجرای امروز هم خوب بود . من فضای رودکی را خیلی دوست دارم . سیستم صدا در سالن رودکی بسیار خوب است . مخصوصا برای اجراهای سولو بسیار خوب است . من دو قطعه از باخ اجرا کردم و یک قطعه از اوژن ایزایی سونات شماره ۳  که تقریبا معروف ترین سونات او است .  امروز هم از اجرای ارکستر “پاسارگاد” راضی بودم و واقعا به بچه ها افتخار می کنم و هم از اجرای خودم راضی بودم . امیدوارم این اتفاق های خوب باز هم تکرار شود .

شما امروز هم تکنوازی در کنسرت خودتان را داشتید و هم در ارکستر “پاسارگاد” نواختید . خودتان کدام را ترجیح می دهید ؟ چه تفاوت هایی باهم دارند ؟

نمی شود یکی را ترجیح داد . اولا این که اولین تجربه ی من با ارکستر نبود . من بارها با ارکستر “پاسارگاد” و ارکسترهای دیگر سولو نواختم و کنسرت تک نوازی و کنسرت با پیانو هم برگزار کردم . نمی توان بین شان یکی را ترجیح داد . هر کدام یک ویژگی خاص دارند . به هر حال لازمه کار با ارکستر و یک همراهی کننده این است یکی از گوش هایتان معطوف به بخش دیگری از موسیقی باشد و ریتم را باید حتما رعایت کنید که مبادا از آن ارکستر جلو یا عقب بیفتید . واقعا یک بخش هماهنگی کننده لازم است و باید حواستان کاملا جمع باشد . شما در بخش سولو این بخش از ذهن تان حذف شود . ولی در کار با ارکستر یا آنسامبل بخش بسیار مهمی ست و عدم ثبات ریتم باعث می شود که خیلی از سازها به هم ریخته صدا دهد . هرکدامشان یک جنس خاصی دارند و من نمی توانم بگویم کدام یک را ترجیح می دهم . دوست دارم همه ی این ها را بیشتر تجربه کنم و بیشتر اجرا داشته باشم . قطعا اجراهای بیشتری را در سال ۹۴  از من شاهد خواهید بود . هم با ارکستر “پاسارگاد” که خوم سرپرست آن هستم و  آقای پناهی رهبر گروه هستند و هم شخص خودم اجراهای بیشتری را خواهم داشت . چرا که جنس همه ی موسیقی ها را دوست دارم و همه جنس اجرا کردن را دوست دارم . به نظرم اجرا کردن سطحی مشابه با تمرین کردن دارد که متاسفانه در ایران مورد غفلت قرار گرفته شده است .

شما پیشنهاد و یا انتقادی به نحوه ی برگزاری جشنواره موسیقی فجر دارید ؟

نه . من الان ترجیح می دهم که به این فکر کنم که روز جمعه ، در مراسم اختتامیه قرار است چه گروهی به عنوان گروه برگزیده شناخته شود . بنابراین الان نمی خواهم بحث انتقاد را پیش بکشم . فقط از همه تشکر می کنم . هم از دبیر محترم جشنواره ، آقای ریاحی که به ما لطف داشتند . از آقای سیاوش ظهیرالدینی ، جاوید مجیدیان ، هیئت محترم داوران از همه تشکر می کنم . امیدوارم که مثل همیشه داوری ها به حق باشد .

خودتان را یکی از شانس های دریافت جایزه می دانید ؟

من اجرای همه ی گروه ها را ندیدم . بنابراین قضاوت کردن درست نیست .  ولی امیدوارم که به گونه ای اجرا کرده باشیم که مخاطبانمان لذت برده باشند .