پری ملکی ، سپرست و همخوان گروه “خنیا” ، از کودکی به موسیقی علاقه داشت و فعالیت های پراکنده ای نیز در دوران تحصیل خود در مدرسه داشت اما فعالیت حرفه ای اش را از سال ۱۳۷۳ با گروه “خنیا” آغاز کرد . گروه “خنیا” در ابتدا ویژه بانوان تشکیل شد اما پس از چند سال از نوازندگان و خوانندگان مرد نیز در اجراهای خود استفاده کرد . این گروه که در بخش جنبی سی اُمین جشنواره موسیقی فجر شرکت کرده است ، در ایوان شمس به روی صحنه رفت . خبرنگار سرویس موسیقی هفت گاه ، به بهانه ی حضور گروه “خنیا” در جشنواره فجر گفت وگویی را با وی انجام داده است که می توانید آن را در ادامه مطالعه کنید .
خانم ملکی انتظار داشتیم شما را روی صحنه ببینیم ، چرا روی صحنه غایب بودید ؟
این برنامه قرار بود همخوان داشته باشد . ولی متاسفانه نشد . در آخرین لحظات تشخیص دادند من نباید به روی صحنه بروم .
از اجرای امشب گروه تان ، سالن و امکاناتی که در اختیارتان قرار داده اند ، راضی بودید ؟
صدا ، سالن و عوامل سالن خوب بودند . اجرای افراد گروهم هم خوب و حرفه ای بود .
بیشتر افراد گروه شما را جوانان تشکیل می دهند . به نظرتان بها دادن و توجه به جوانان چه تاثیری در موسیقی کشور دارد ؟
جدی گرفتن جوان ها بسیار تاثیرگذار است . به هر حال جوانان در موسیقی امروزی با امکانات و تکنولوژی ها و سبک موسیقایی که گوش می دهند ، خیلی به موسیقی کمک کردند . البته اگر به خودشان غره نشوند ، در این وادی گم نشوند و شرایط برایشان فراهم شود ، آینده ی خوبی دارند .
در ابتدای شکل گیری گروه ” خنیا ” ، این گروه را برای بانوان تشکیل دادید . چه شد که بعد از چند سال ، خوانندگان و نوازندگان مرد به گروه اضافه کردید ؟
از سال ۷۲ که این گروه را تشکیل دادم و از سال ۷۳ که به صورت رسمی شروع به فعالیت کرد ، بانوان بودند . ما از سال ۷۸ این تغییر را ایجاد کردیم تا برنامه ها به شکل هم خوانی اجرا شود چرا که فکر کردم این گامی رو به جلو است . به هر حال آن چیزی که برای من مهم است ، این نیست که فقط صدای من در کارها اجرا شود و بخواهم تک خوانی کنم . من به نفس و حرکت موسیقی فکر می کنم . وقتی برنامه ها به شکل مختلط اجرا می شود ، دیده می شود و اثری از آن باقی می ماند . همه ی هدف من همین است . ما در گروه بانوان کاری انجام می دهیم و تمام می شود . بعد از آن هیچ اثری از آن نیست . همه ی هدف من از اجرای موسیقی به صورت مختلط همین است تا بتوانیم در جریان موسیقی یک حرکاتی ایجاد کنیم .
شما سابقه ی همکاری به آقایان خسرو سینایی و کیومرث پوراحمد را داشتید . ساخت و تهیه ی موسیقی برای آثار سینمایی یا آثار آقای سینایی که مستند هستند ، چه تفاوتی با ساخت موسیقی برای آلبوم های خودتان دارد ؟
بسیار متفاوت است . یک فیلمساز وقتی به فکر تهیه موسیقی فیلمش است ، خودش تعیین می کند که چه موسیقی ای می خواهد . مثلا در تجربه ی کار با آقای سینایی ، آن چه خود ایشان می خواستند را من اجرا می کردم . حالا این توانایی در اجرای من است که آن حس و حال را بتواند ایجاد کند . همین طور آقای پوراحمد یا یکی دو فیلم مستند دیگر که کار کردم . کار برای ضبط آلبوم خیلی فرق می کند . به هر حال ما کارهایی را انتخاب می کنیم . کارها باید با هم همخوانی موضوعی داشته باشد . سلسله مراتبی در آن ها طی شود . نمی تواند از هر باغ یک گلی باشد ! همیشه کارهای من یک موضوعیتی دارد که بر اساس آن حرکت می کنم .
جایگاه جشنواره موسیقی فجر را در موسیقی کشور چطور ارزیابی می کنید ؟
خیلی خوب است . با این حال می تواند خیلی وسیع تر و قوی تر از این باشد . همان طور که سال های قبل ( شاید نزدیک به ده سال قبل ) خیلی بهتر بود . جشنواره خیلی غنی تر و بهتر بود ولی متاسفانه کمرنگ شده است اما به هر حال در روند موسیقی کشور تاثیر بسزایی دارد . به هر صورت تنها جشنواره ی رسمی موسیقی کشور است . جایی که جوان ها می توانند توانایی خودشان را نشان دهند و حرکتی کنند و این خوب است .
به عنوان سوال آخر شما چه پیشنهاد و انتقادی نسبت به نحوه برگزاری جشنواره موسیقی فجر دارید ؟
انتقاد نمی توانم بکنم چرا که همه ی دست اندرکاران زحمت کشیده اند . ولی امیدوارم و آرزو می کنم دست آن ها را بازتر بگذارند و امکانات بیشتری در اختیارشان قرار دهند و بودجه ی بیشتری به آن ها بدهند . هرچه جشنواره های بیشتری برگزار شود ، می تواند مخاطب بیشتری را جذب کند . لازم نیست که حتما بلیط فروشی کنند . مثل جشنواره های کشور های دیگر که بلیت فروشی ندارند . مردم می آیند . این امکان را دولت ایجاد می کند . در این جا شرایط این گونه نیست . بودجه ی جشنواره کم است و باید بودجه اش را خودش تامین کند . طبیعی ست که برای انجام خیلی از کارها محدودیت دارند .
