یادداشتی بر نمایش ” وقتی برگردیم دو پای آویزان باقی مانده است “
شروعی متفاوت ، کارگردانی سنجیده ، بازی های قوی ، استفاده به جا از موسیقی و میزان های اصولی ، نکات مثبتی است که می توان برای توصیف نمایش ” وقتی برگردیم دو پای آویزان باقی مانده است ” به کار برد .
نمایش از لابی سالن حافظ شروع می شود و با نمایش یک عروسی محلی مخاطبان را با خود به درون سالن هدایت می کند ، جایی که پرسوناژ اصلی نمایش منتظر ماست تا داستان خود را روایت کند . آثم ( شهروز دل افکار ) قصه ی خود را آغاز می کند ، قصه ای که در آن به دنبال بزرگترین گناه آدمی می گردد .
نمایش ” وقتی برگردیم … ” قصه می گوید اما مشکلی که در نمایشنامه وجود دارد این است که پرسوناژ ها به خوبی پرداخت نمی شوند و سوالاتی بدون پاسخ برای مخاطب ایجاد می کند . اما کارگردانی خوب و سنجیده ابراهیم پشت کوهی و بازی خوب بازیگران ، ضعف های نمایشنامه را قابل چشم پوشی می کند .
میزانسن کاملا اصولی طراحی شده است و در تمام طول نمایش مخاطب مشکلی از این نظر احساس نمی کند . صحنه از دکوری ساده تشکیل شده است که با استفاده از پله هایی که در قسمت انتهایی صحنه قرار دارد ، زمان و مکان های مختلف در نمایش از هم تفکیک می شود . البته عناصری در دکور وجود دارد که تا آخر نمایش دلیل حضور آن ها مشخص نمی گردد . استفاده از عنصر اصلی دکور که یک قرقره بزرگ است به خوبی صورت می گیرد ، در تمام طول صحنه در حرکت است و بازیگران نیز در بازی خود از آن به درستی استفاده می کنند .
نمایش ” وقتی برگردیم …” نمایش پر اکتی است ، با وجود این همه حرکت ، بازیگران در هم گره نمی خورند و هر کس می داند در پریدن های خود بایستی کجا فرود بیاید . البته این مسائل جزء بدیهیات تئاتر است و وظیفه ی هر بازیگری است که به این مسائل تسلط داشته باشد، اما چون در تئاتر امروز ما کمتر شاهد چنین صحنه هایی هستیم ، بایستی بدیهیات را جز نکات مثبت به حساب آوریم .
ریتم نمایش در جاهایی از دست می رود اما استفاده از موسیقی و همراه شدن مخاطب با این موسیقی محلی جنوبی باعث می شود زمانی که ریتم کند می شود حوصله ی مخاطب به تنگ نیاید .
نمایش “وقتی برگردیم دو پای آویزان مانده است ” از آن دست نمایش هایی است که هر قشری ، با هر سن و سالی را می تواند در انتها با رضایت به خارج سالن هدایت کند و در این اوضاع آشفته ی تئاتر کور سوی امیدی است برای نسل جوان تئاتر کشور که آن ها نیز می توانند همچون پیشینیان خود اثری را خلق کنند که تاثیر گذار و تحسین برانگیز باشد .
