۲۷ تراژدی نمایشی و کمدی ویلیام شکسپیر منتشر شد

به گزارش سرویس تئاتر هفت گاه ، در آستانه نمایشگاه بین المللی کتاب تهران، مجموعه دو جلدی آثار نمایشی ویلیام شکسپیر شامل ۲۷ تراژدی و کمدی با ترجمه دکتر علاءالدین پازارگادی از سوی انتشارات سروش منتشر شد.

ویلیام شکسپیر نمایش نامه نویس و شاعر مشهور که نمایشنامه های او را به چند دسته کلی می‌توان تقسیم کرد: نمایش نامه های غنایی (همچون رومئو و ژولیت)، نمایشنامه های کمدی (مانند هیاهوی بسیار برای هیچ)، نمایش نامه های تاریخی (نظیر هنری ششم)، و تراژدی (همچون هملت). او غزل های پُرشماری نیز سروده است.

آثار شکسپیر اگرچه در وهله نخست و در محدوده اذهان عمومی ، بی درنگ و مستقیماً عبور از عالم خاکی و صعود به جهان بالا را به خاطر متبادر نمی کند، لیکن چون با تفسیر و تعمّق گرهها و پیچیدگی های وجود قهرمانانش گشوده شود، آشکارا رموز هنر قدسی که همانا تشخیص و تمیر میان ” مقیّد” و ” مطلق” است ظاهر می شود و به وضوح پرده از حرکتی عمودی به سوی مفاهیم برتر، که نظرگاه اوست، فرو می افتد.

کتاب حاضر مجموعه ۲۷ تراژدی و کمدی از اوست که همگی را مرحوم علاءالدین پازارگادی  ترجمه کرده است. زبان و کلام رازآلود شکسپیر سرشار از رمز و نماد است و مترجم در برگرداندن زبان او به فارسی تلاش فراوان کرده و رنج تحقیق بسیار را برخود هموار کرده است.

این نخستین بار است که مجموعه‌ ای با این تعداد آثار نمایشی شکسپیر، به صورت یکجا، به زبان فارسی منتشر می شود. پازارگادی نمایش نامه های غنایی را نیز جزو نمایشنامه های تراژیک آورده است.

یکی از نکات قابل توجه در آثار شکسپیر عفت قلم و اخلاقی بودن نمایشنامه های اوست. شکسپیر، در عین این که قالبی نمی اندیشد، سخت در قید آن است که نمایشنامه هایش به نتایج اخلاقی جهانشمول برسد و مخصوصاً دغدغه تحکیم روابط خانواده از صدر تا ذیل نوشته هایش را دربرگرفته است.

سبک تحریر نمایشنامه های شکسپیر مخلوطی از اشعار مقفی، ابیات بی قافیه، و قطعات منثور است که هر کدام در جای معینی به کار می رود.ابیات مقفی را اکثراً برای اینکه تاثیر زیادی در شنونده بکند در آخر صحنه ها به کار می برد. مخصوصاً در مواردی که صحنه تغییر نمی کرد یا وسایلی وجود نداشت که تغییر صحنه را نشان دهد این گونه ابیات برای تفکیک صحنه ها موثر واقع می شد.