گاو را وقتی خیلی کوچک بوده ام، دیده ام و شاید اولین تصویر از عزت الله انتظامی آنجا در ذهنم نقش بست.
و بعد در هامون. با هامون آمد با آن دستمال سفید رنگ که دائما دستش بود و با آن نوع خاص راه رفتنش.
و بعد هم با نقش آشپز وارد بانو شد و من با انزجار تمام به او چشم دوختم.و بعد در روسری آبی دیدمش،نقش پدری را داشت که از نگاه فرزندانش حق عاشق شدن را نداشت ولی عاشق شد و چه مظلومانه عاشق شد.عاشق آن یار با روسری آبی اش.وبعد هم در راه آبی ابریشم .
شاید همه ی کار های این بازیگر کهنه کار سینما را ندیده باشم ولی در هر دوره نقشی از او دیده ام که در ذهنم نقش بسته است.نقشی ماندگار.
و حالا امروز،روز تولد این مرد دوست داشتنی سینمای ایران است.
مردی که در این چند سال اخیر با تمام بودن و نبودنش هیچ وقت در خاطر سینما دوستان کمرنگ نمی شود.
آقای بازیگر تولدتان مبارک. همه ی ما دلتنگ حضور دوباره ی شما بر روی پرده نقره ای هستیم.
یادداشتی به بهانه تولد عزت الله انتظامی
