یادداشتی به بهانه ی سالگرد ربوده شدن امام موسی صدر در لیبی
دعا می کنم که ” اَللّهم فُک کُل اَسیر ” و صدای تو در گوشم طنین می افکند که با سخنان آتشینت مردم لبنان را و همه ی مسلمانان، شیعه و سنی و همه ی انسان ها را به وحدت فرا می خوانی ، وحدت در مقابل ستم و استکبار . دعا می کنم که ” اَللّهم فُک کُل اَسیر ” و تصویر تو در ذهنم شکل می گیرد که بیل و کلنگ به دست ، کمر به آبادانی بلاد اسلام بسته ای ، هرجای این کره ی خاکی که می خواهد باشد . دعا می کنم که ” اَللّهم فُک کُل اَسیر ” و غبطه می خورم به حال آن بستنی فروش مسیحی که فرصت دیدن تو را داشت، که در مغازه اش بستنی خوردی تا مسلمانان او را از خود نرانند . دعا می کنم ” اَللّهم فُک کُل اَسیر ” و به یاد یاران دور و نزدیکت ، به یاد علی شریعتی و مصطفی چمران ، چشمانم بارانی می شود .
من همیشه دعا می کنم که” اَللّهم فُک کُل اَسیر “!
من این روزها که سایه ی سیاه داعش و القاعده بر سر مسلمانان سنگینی می کند ، هر روز دعا می کنم که ” اَللّهم فُک کُل اَسیر ” ، دعا می کنم به یاد تو و به یاد همه ی مسلمانانی که در بندند . این روزها می گویم اگر تو بودی یک بازوی نیرومند به رهبریت مسلمانان اضافه می شد و ریشه کنی این ظلم سیاه آسان تر . من دعا می کنم که” اَللّهم فُک کُل اَسیر ” تا اینکه یک روز از همین روزها ، در میان روزهای شلوغ طرابلس و نا آرامی های لیبی ، از گوشه ای ، کسی فریاد بر آورد که تو را یافته است و دعای همه ی آنان که فریاد برآورده اند که ” اَللّهم فُک کُل اَسیر ” اجابت شود و تو بیایی و کوچه های لبنان را زیتون بکاری ! آری، تو بیایی و حتی در همان لبنان بمانی، اما بیایی ! تو بیایی و روزهای بودنت را بار دیگر به یاد لبنانیان بیاوری ، که چگونه از ایران هجرت کردی و کمر همت بستی به بازگرداندن عزت به لبنانیان ، از شیعه تا سنی و مسیحی و دروزی . کاش تو بیایی و بشوی امام سرزمین های بی امام !
” اَللّهم فُک کُل اَسیر ” گفتن های من تمرینی است برای انتظارهای بزرگ تر ، هجران های سخت تر . ” اَللّهم فُک کُل اَسیر ” گفتن های من تلاشی است برای منتظر بودن برای او که اگر بیابد ، تو هم می آیی !
من دعا می کنم که ” اَللّهم فُک کُل اَسیر ” و مطمئن هستم روزی می آید که تو بیایی ، چنان که به آمدن اویی مطمئن هستم که برای آمدنش می گویم ” اَللّهم عَجّل لِولیک اَلفَرج ” …
