هنرمندی که نامش در محافل هنری به‌عنوان «طلایه‌دار سبک کوبیسم» برده می‌شود، به‌جز تابلوهای معروف «گرانیکا»، «دوشیزگان آوینیون» و «پسری با پیپ» آثار بی‌نظیر دیگری هم از خود به یادگار گذاشته که این روزها به قیمت‌های گزافی در حراجی‌ها عرضه می‌شوند.
به گزارش سرویس هنرهای تجسمی هفت گاه به نقل از ایسنا ، به‌مناسبت ۱۳۳سالگی «پابلو پیکاسو» استاد سبک کوبیسم، نگاهی خواهیم داشت به چند اثر هنری از این نقاش و مجسمه‌ساز بزرگ که شاید کمتر شناخته شده باشند.
حراجی «ساتبی» نیویورک در ماه نوامبر، ۱۲۵ اثر از پیکاسو را در معرض فروش می‌گذارد. ارزش برخی از این آثار که بین سال‌های ۱۹۲۰ تا ۱۹۵۰ میلادی خلق شده‌اند، به صدها هزار دلار می‌رسد.
پابلو پیکاسو نقاش، طراح صحنه، پیکرتراش و سرامیک‌کار اسپانیایی و یکی از برترین و تأثیرگذارترین هنرمندان قرن بیستم بود که به‌دلیل جست‌وجوگری، نوآوری، پرکاری و اثرگذاری بر هنرمندان معاصران، به‌عنوان مهم‌ترین هنرمند قرن معروف است.
پیکاسو روز ۲۵ اکتبر ۱۸۸۱ در شهر مالاگا در اسپانیا متولد شد. او تحصیلات خود را در فرانسه به پایان رساند و نزد پدرش که استاد نقاشی بود، به آموختن گریم پرداخت و در سال ۱۹۰۳ مقیم پاریس شد.
وی در سال‌های ۱۹۰۶ تا ۱۹۱۰ به اتفاق «ژرژ براک» از نخستین کسانی بود که سنجاق و میخ را با هم توام کرد و تخته و اشیای دیگر را نیز به آن افزود. پیکاسو در سبک خود، شهرت فراوانی به‌دست آورد و پیروان فراوانی کسب کرد.
او در کنار «هنری ماتیس» و «مارسل دوشامپ» سه هنرمند انقلابی هستند که در دهه‌های نخستین قرن بیستم هنر پلاستیک را توسعه بخشیدند. پیکاسو در مجسمه‌سازی، قلم‌زنی، حکاکی روی چوب و معماری تبحر داشت. دوره‌ی اول هنری او در طبقه‌بندی‌ها به نا‌م‌های «رز و آبی» معروف است. در دوران «آبی» سبک کاری او اغلب شامل سایه‌های آبی کشیده‌شده از اجسامی بود که تنها نیمی از آن‌ها به تصویر کشیده می‌شد. پیکاسو در این دوره بیشتر چهره‌ی آکروبات‌ها، بندبازها، گدایان و هنرمندان را نقاشی می‌کرد و در طول روز، در پاریس مشغول تحقیق روی شاهکارهایش در موزه‌ی «لوور» بود.
کار پابلو پیکاسو در تابستان ۱۹۰۶ به مرحله‌ی جدیدی وارد شد که بیانگر تأثیر هنر یونان، شبه‌جزیره‌ی ایبری و آفریقا در کار اوست. وی سبک «پرتوکوبیسم» را به‌وجود آورد که از سوی منتقدان این نقاش مورد توجه قرار نگرفت.
آخرین دوره‌ی کاری پیکاسو دوره‌ی سورئالیستی است که از ۱۹۲۴ آغاز شد، اما همیشه فاصله‌اش را با سورئالیست‌ها حفظ کرد. پیکاسو و هنرمندان سورئالیست جهان در اصول بنیادی، به این معنا که هنر قادر است آنچه را که طبیعت و عقل نمی‌توانند ابراز کنند نشان دهد، موافقت داشتند، اما اختلاف اساسی بسیاری بین پیکاسو و سورئالیست‌ها وجود دارد. به عقیده‌ی آن‌ها، پیکاسو به دنیای خارج و مضمون وابستگی بسیار دارد و از دنیای اوهام و رویاها بسیار دور است.
پابلو پیکاسو روز ۸ آوریل ۱۹۷۳ در سن ۹۱ سالگی درگذشت.
