امروز (۷ آذرماه) سالروز تولد «داریوش صفوت» است. مردی که در سال ۱۳۴۷ مرکز حفظ و اشاعه‌ی موسیقی ایران را بنیان گذاشت.
به گزارش سرویس موسیقی هفت گاه به نقل از ایسنا، داریوش صفوت در سال ۱۳۰۷ در شیراز متولد شد و تعلیم سه‌تار را نزد پدرش (علی‌اصغر صفوت) آغاز کرد که به‌دلیل نشست و برخاست پدرش با اهالی هنر، او افتخار شاگردی حبیب سماعی را پیدا کرد و در ۱۶ سالگی (سال ۱۳۲۳) نزد او رفت و سنتور را نزدش آموخت.
صفوت از سال ۱۳۲۶ تا سال ۱۳۳۶ به تکمیل نوازندگی سه‌تار و سنتور نزد ابوالحسن صبا اقدام کرد به‌نحوی که بعدها صبا در جایی از او به‌عنوان یکی از بهترین شاگردان خود یاد کرد که درکی دقیق و ظریف از موسیقی ایرانی دارد. در سال ۱۳۳۲ به اخذ مدرک لیسانس حقوق از دانشکده‌ی حقوق دانشگاه تهران نائل شد.
او در اواخر سال ۱۳۳۹ برای تدریس به مرکز مطالعات موسیقی شرقی در انستیتوی موسیقی‌شناسی سوربن به فرانسه رفت. در اولین بازگشتش به ایران در سال ۱۳۴۲ ازدواج کرد و برای تکمیل تحصیلات و تحقیقاتش دوباره به فرانسه بازگشت. در سال ۱۳۴۴ از دانشکده‌ی حقوق دانشگاه پاریس، مدرک دکترا را در حقوق بین‌الملل گرفت و در همین سال به ایران بازگشت.
داریوش صفوت از سال ۱۳۴۴ تا ۱۳۴۸ به تحقیق در ردیف موسیقی سنتی ایران و تکمیل سه‌تار نزد حاج آقا محمد ایرانی مجرد پرداخت.
این هنرمند در سال ۱۳۴۷ مرکز حفظ و اشاعه‌ی موسیقی ایران وابسته به سازمان رادیو تلویزیون وقت را بنیان نهاد و تا سال ۱۳۵۹ مدیریت آن را برعهده داشت. گفته می‌شود، این مرکز در گسترش موسیقی اصیل ایران و پرورش موسیقی‌دانان جوان سهم به‌سزایی داشته‌است.
صفوت ساعت ۱۰ دقیقه‌ی بامداد روز سه‌شنبه ۲۷ فروردین ۱۳۹۲ در تهران و در منزل شخصی دنیا را ترک کرد. پیکرش در آرامستان بهشت سکینه به خاک سپرده شد.
***
فاطمه واعظی معروف به (پریسا) که مدت زیادی نزد صفوت شاگردی کرده است، پس از درگذشت استادش در سخنانی اظهار کرد: «ارسطوی موسیقی اصیل ایران را از دست دادیم. موسیقی از دیدگاه او تنها صوت، ملودی و ردیف نبود. موسیقی برای او ابزاری برای توجه به عالمی دیگر بود؛ ابزاری برای درخود فرو رفتن و تزکیه‌ی نفس …»
محمد موسوی، نوازنده‌ی پیشکسوت نی نیز پس از درگذشت این هنرمند گفت: «من، محمد موسوی، هرچه دارم از داریوش صفوت دارم.»
همچنین داود گنجه‌ای از دیگر شاگردان صفوت درباره‌ی استاد درگذشته‌اش اظهار کرد: «او درس‌های زیادی به من داد از جمله این‌که می‌گفت، هیچ‌گاه نترس همیشه راست بگو و دنبال شهرت نرو. او به معنای واقعی معلم اخلاق بود. مردی که در مکتب حضرت امیر بزرگ شده بود، او دروغ نمی‌گفت و همیشه از اخلاق و دوستی سخن می گفت. اگر یک مرد یک‌رنگ و یک‌پهلو وجود داشته باشد، آن دکتر صفوت بود.»
