یادش بخیـــر . . .
۸ فروردین ۱۳۹۴
اشاره : یادداشت زیر به قلم عادل بزدوده ، نمایشنامه نویس و کارگردان تئاتر ، به مناسبت بهار ۹۴ ، در ویژه نامه بهاری هفت گـــــــاه با عنوان ” تقاطع بهار “ ، منتشر گردیده است .
یادش بخیر ، یادش بخیر ، با دستای کوچیکه مون قدامونو قد می زدیم ؛
یک وجب ، دو وجب ، هفت وجب ! ! یادش بخیر هرکی قدش بلند بود – بزرگتر از اون یکی بود . . . یادش بخیر – محلمون بچه های خوبی داشتش ، بی ادعا ، دوست داشتنی . رفیق و یار هم بودیم ، همه اش کنار هم بودیم . یادش بخیر ، توپ بازی ها ، الک دولک ، قلعه ی شاه مال کیه ، ماله اونه ، ماله منه ! هر کی نفس داشت می رفت ، زو می کشید . آخ چی بگم از اون محل ، محلمون تابستونو ، بهارمون ! یادش بخیر ، سر کوچه مون یه جوبی بود پر از آب ؛ دلگرمی مون پریدن توی آب بود . شالاب شولوب – آب پاچیدن به هم بود . یادش بخیر ، اون کفترا ، سیاه و سفید ، دم چتری ها ، اون کفترای باوفا ، کفترای عباس آقا . یادش بخیر ، صدای بق بق گفتنا ، رو پشت بوم جمع شدنا ، دوباره پرواز کردنا . یادش بخیر ، آقا مرتضی قصابی محله مون ، با گوشتای تازه و خوب ، دو سیر گوشت کبابی ، پنج سیر گوشت خورشتی ، چه روزگاری داشتیم ! ! بقالی و سبزی فروش ، سلمونیو ، اون یخ فروش ، همش تو خاطرات من ، مثل کتاب قصه هاس . . . شادی داره ، غم داره ، هر چی بگم کم داره ، یادش بخیر ، یادش بخیر ! دلم برای دودی شدن تنگ شده بود ، مثل هر سال شب چهارشنبه سوری ، پریدن از روی آتیش ، نفتی شدن ، نفتی شدن ، بوی دود ، دودی شدن ؛ آخه که چه حالی داره . . . اما امسال یه فرقی داشت ، مثل گذشته ها نبود ، آتیش رنگ تازه ایی داشت . رنگ بنفش ، رنگ آبی ، رنگ بنفش ، رنگ آبی . . . آتیش رنگاش یه جوری بود ؛ آتیش وقتی می رقصید ، با اون رنگ بنفشش حرفای تازه ای می زد . این آتیش بلا زده ! ! همه مونو با هر شکل و قیافه ای دور خودش جمع کرده بود ! سرخی من ، سبزی تو ! زردی من ، آبی تو ! سرخی تو ، سبزی اون ! زردی ما ، آبی اون ! رویش ما ، رویش اون ! سبزی ما ، سبزی اون . . . ما همه دور آتیش جمع شدیم . . . ما همه رنگهامونو به هم دیگه دادیم . . . ما همه قسمتی از خودمونو به همدیگه دادیم . . . همه مون دودی شدیم . . . همه مون مثل هم شدیم . . . توی چهارشنبه سوری ما همگی ، ما شدیم . . .
برچسب‌ها: تقاطع بهار عادل بزدوده ویژه نامه بهاری هفت گاه
