دخترم، همه چیز را فریاد بزن!!!
یاد داشتی بر فیلم “هیس، دخترها فریاد نمی زنند”
سحر علی پور-سرویس سینمایی هفت گاه: آبرو کلمه ای چهار حرفی است که همیشه ترس از دست رفتن آن باعث می شود بسیاری از حقایق گفته نشود و حق های زیادی پایمال گردد و مسائل و مشکلاتی به وجود آید که در پس خود فجایع جبران ناپذیری را رقم بزند.
“هیس، دخترها فریاد نمی زنند” درامی اجتماعی است که به بررسی یکی از معظلات اجتماعی یعنی ترس دختران و زنان از بیان تعرضاتی که نسبت به آن ها صورت می گیرد و مسئله ی از دست رفتن آبرو در کنار آن، نبود کسی که به درد دل ها و حرفهای آن ها گوش بسپارد، پرداخته است.
پوران درخشنده که یکی از کاگردانان به نام ایرانی است در کارنامه ی خود کارگردانی فیلم های مستند بسیار و همچنین فیلم های سینمایی با مضامین اجتماعی و مشکلات زنان را دارد، اینکه به سراغ سوژه ای با محوریت تعرض به کودکان رفته است و با شجاعت و جسارت توانسته مضمون مورد نظر خود را به تصویر بکشد. موضوعی که طرح آن تا امروز در سینمای ایران بی سابقه بوده است.
“هیس، دخترها فریاد نمی زنند” سرگذشت دختری به نام شیرین (طناز طبابایی) را روایت می کند که تا حال ۲ بار تا آستانه ی ازدواج پیش رفته است و در دفعه ی سوم ماجرایی برایش رقم می خورد که سر از زندان درمی آورد.
با بررسی ابعاد مختلف فیلم می توان گفت از لحاظ محتوا و مضمون و انتخاب سوژه کارگردان توانسته نمره ی قابل قبولی کسب کند. موفقیت سوژه ای که کارگردان روی آن دست گذاشته از یک سو به خاطربی سابقه بودنش در سینمای ایران تا به امروز بوده و از سوی دیگر به خاطر بازی خوب بازیگرانش می باشد. که در این میان بابک حمیدی بازیگر نقش مراد(مرد متعرض) بار قابل توجه ای را در این میان بر دوش داشته است. این بازیگر جوان و با استعداد که بازی درنقش های مختلف و متفاوتی را تا به امروز از او شاهد بوده ایم توانسته به خوبی زیر و بم های شخصیت مراد را درک و حس انزجار، ترس و نفرت را به مخاطب منتقل کند.
از دیگر بازیگرانی که اهمیت نقشش بیش از سایرین بوده، طناز طباطبائی بازیگر نقش شیرین (نقش اول زن) است که با اینکه در بعضی سکانس ها بازی غلوآمیزی از خود ارائه کرده است اما بطور کلی توانسته از پس نقشش بر آید و حس ترس و اظطراب را به بیننده انتقال دهد.
نیما صفائی چهره ی جدیدی است که در این فیلم به سینمای ایران معرفی شد و ایفای نقش …..نامزد شیرین را بر عهده داشته است. با اینکه اولین تجربه ی او در سینما بوده و لی توانسته به خوبی از پس نقشش بر آید.
در فیلم شاهد چهره های سرشناس بسیاری نظیر شهاب حسینی، مریلا زارعی، فرهاد آئیش، مائده طهماسبی، ستاره اسکندری، محبوبه بیات و… می باشیم که هر چند ممکن است نقششان در یک یا چند سکانس کوتاه خلاصه شود ولی حضورشان توانسته در فیلم باعث ارتقای سطح فیلم حداقل از لحاظ بازی بازیگران گردد.
از جنبه ی کارگردانی، خانم درخشنده توانسته به خلق صحنه هایی بپردازد که مخاطب را در صندلی خود میخکوب کند البته این به معنای بی ایراد بودن کارگردانی نمی باشد زیرا همانطور که مشاهده می کنیم در اواسط فیلم ریتم کند می شود و مخاطب را تا حدودی خسته می کند.
مجموع این عوامل سبب گشت تا «هیس،دخترها فریاد نمی زنند» بهترین فیلم سی و یکمین جشنواره ی فجر از نگاه تماشاگران شناخته شود.
حال باید منتظر بمانیم و ببینیم که «هیس…» در اکران عمومی نیز می تواند اقبال زمان جشنواره را داشته باشد یا خیر. اقبالی که به نظر می رسد تا دومین روز اکران عمومی توانسته آن را حفظ کند.
