“پل چوبی” پلی برای ارتباط نسل ها

یاد داشتی بر فیلم “پل چوبی” ساخته مهدی کرم پور

سحر علی پور-سرویس سینمای هفت گاه: پل ها همیشه یک راه ارتباطی هستند، راهی که دو طرف یک رودخانه یا پرتگاه را به هم متصل می کنند. اگر این پل ها نباشند یا از جایی در وسط راه پاره شوند آنوقت است که آدم سقوط می کند و در آن حال یا به قعر دره می افتد یا در رودخانه ای خروشان که جریان آبش او را به هر سمتی که می خواهد می تواند بکشاند.

“پل چوبی” هم یک پل، هم یک راه و وسیله ی ارتباطی است که نسل های مختلف این جامعه را به هم وصل می کند و نمی گذارد آدم ها در ناکجاآباد پرت شوند.

مهدی کرم پور با ساخت “پل چوبی” رابطه ی ۳ نسل را به تصویر می کشد. نسل وسط نسلی است که امیر(بهرام رادان) نمایندگی آن را بر عهده دارد. نسلی که در جوانی عشق، طغیان، آرمان و… را تجربه کرده و حال دیگر خیالات جوانی را در سر نمی پروراند اما به آنچه معتقد بود نظیر عشق، دوستی و … همچنان اعتقاد دارد و بر خلاف  تصور ما که گمان می کنیم سردرگم و بلاتکلیف است، هدف خود را در زندگی می شناسد و به موقع دست مانی را که گذشته ی خود را در او می بیند، می گیرد و تلاش می کند به او چیزهایی را بیاموزد که در جوانی اش هیچگاه از کسی نشنیده و می خواهد این نسل را که نمایندگی آن بر عهده ی مانی است و همچون او سرشار از عشق، هیجان برای اصلاح، طغیان و … است، طوری راهنمایی کند که از مسیر درست زندگی خارج نشود.

  در کنار این دو نسل، نسل سومی هم وجود دارد که سردار(فرهاد اصلانی) نماینده آن است. نسلی که تنها به فکر اصلاح و آبادانی کشور است و در زمان خودش برای دفاع از میهن حتی از جان خود نیز مایه گذاشته است.

فیلم “پل چوبی” به کارگردانی مهدی کرم پور یک فیلم کلاسیک عاشقانه است با تمام تعلیق ها، پی رنگ ها و خرده پی رنگ های مختص یک فیلم کلاسیک. فیلمی است که به گفته ی خود کرم پور در زمانی ساخته شد که یک رخوتی در جامعه وجود داشت و فیلمساز ما در تلاش بود جامعه را به گونه ای تلطیف کند و نشان دهد که آنچه بیش از هجمه ها و سیاسی کاری ها اهمیت دارد، عشق، خانواده و انسان است.

اما متاسفانه چون “پل چوبی” در فضای پر سوء تفاهم آن روزها ساخته شد، از همه طرف مورد بی مهری قرار گرفت و انگ های مختلفی به آن زده شد که نتیجه ی آن این شد که در زمان مناسبش امکان اکران عمومی نیافت و پس از ۲ سال تحریم از سوی حوزه هنری سرانجام در شهریور ماه امسال بر پرده ی نقره ی قرار گرفت.

چون قصه ی فیلم در سال ۸۸ می گذرد امکان آن بود در نتیجه تعویق، موضوع فیلم کهنه شود ولی به گفته خود کرم پور چون “پل چوبی” یک رومنس است که در یک بستر سیاسی و اجتماعی درباره یک مقطع زمانی صحبت می کند، این مقطع زمانی هیچ وقت کهنه نمی شود و در هر موقعی می توانیم درباره اش حرف بزنیم. استقبالی هم که در مدت اکران از فیلم شده است، نشان می دهد که گفته ی کرم پور درست بوده است.

“پل چوبی”بازیگران درخشانی از نسل های مختلف را به گرد هم بر روی این پل جمع کرده است، بازیگرانی چون آتیلا پسیانی، فرهاد اصلانی، بهرام رادان، مهناز افشار، هدیه تهرانی، مهران مدیری و … که توانسته اند با همکاری هم این پل را برای همه ی نسول سالم و پابرجا نگه دارندو نشان دهند که بیشتر از هر چیزی تنها عشق و انسان است که اهمیت دارد و عشق چیزی نیست جز اینکه حالت خوب باشد.