این هفته، دو آلبوم موسیقی سنتی با نام های “آغاز پر پایان” و “سحرخوانی” وارد بازار موسیقی شده اند.
به گزارش سرویس موسیقی هفت گاه، این هفته در بازار موسیقی کشور آلبوم های موسیقی سنتی ای منتشر شده اند که هر کدام از آنها می تواند انتخاب مناسبی برای روزهای بهاری باشد.
آلبوم ˝سحر خوانی˝ با صدای مجتبی عسگری
آلبوم “سحرخوانی” با صدای مجتبی عسگری و آهنگسازی آرمین جوانبخت از سوی انتشارات ماهور روانه بازار موسیقی شد.
این اثر موسیقایی با پیش درآمد ابوعطا آغاز می‌شود، بعد به آواز ابوعطا ادامه می‌یابد و در ادامه به قطعه ضربی حجاز، بعد از ورود به گام افشاری ساز و آواز در مایه افشاری پیگیری می‌شود، بعد از آن تصنیف افشاری که همان تصنیف “سحر خوانی” است ارائه می‌شود که این تصنیف به مایه بیات ترک ختم می‌شود.
در ادامه ساز آواز بیات ترک آغاز می‌شود و به گام شور بر می‌گردد و تصنیفی در مایه شور ارائه می‌شود.
در این آلبوم محمد مظهری (کمانچه)، آرش سعیدیان (عود، دایره، دهل و دف)، آرمین جوانبخت (سنتور)،هامان منصوری (تار)، بامداد فتوحی (تنبک) و زکریا یوسفی (دف) از اعضا و نوازندگان این گروه هستند.
این آلبوم به صورت آنسامل و گروهی ضبط شده است و یکی از قطعات آن هم به محمدرضا شجریان تقدیم شده است. کلیه اشعار آلبوم هم از شیون فومنی است.
“آغاز پر پایان” با نوازندگی صائب و رشید کاکاوند
“آغاز پر پایان” که آلبومی در یادبود زنده یاد استاد لطف الله مجد محسوب می شود با همکاری صائب و رشید کاکاوند از سوی موسسه راوی آذر کیمیا منتشر شد.
آلبوم “آغاز پر پایان” مجموعه ای از تکنوازی های تار و دونوازهای این ساز با تنبک است که آهنگسازی و نوازندگی تار این آلبوم را صائب کاکاوند بر عهده داشته و تنظیم و اجرای سازهای کوبه ای آن را نیز رشید کاکاوند انجام داده است.
صائب کاکاوند در مقدمه روی جلد این آلبوم آورده است: آغاز پر پایان اثری است در دو بخش آواز ابوعطا و دستگاه همایون که با همدلی و همراهی دوست عزیزم رشید کاکاوند تهیه و ضبط گردیده است. در بخش اول سعی شده است روند ملودی ها بر مبنای ردیف و اجرای موسیقی ایرانی، پیش در آمد، چهارمضراب و در انتها رنگ و در بین قطعات تکنوزی تار صورت گیرد. پیش در آمد بامگاه در این بخش آغازی است برای اثر که در آن سعی شده تکرار جملات، دورهای ریتمیک و همچنین تنظیم سازهای کوبه ای موجب برقراری ارتباط بیشتر شنونده با این قطعه شود.
کاکاوند در بخش دیگری از این مقدمه عنوان کرده است: در بخش دوم که در دستگاه همایون نواخته شده، نواخته ها در فضای آزادتر و بیشتر بر مبنای بداهه نوازی است که چهارمضراب بیگاه در این بخش به صورت کاملا بداهه همزمان با ساز تنبک نواخته شده است. در پایان بخش دوم قطعه لرزان که بر گرفته از موسیقی کردی است، پایان پری است برای آغاز پر پایان.
