آرزو آلوستانی – سرویس سینماییهفت گاه: ” آذر، شهدخت، پرویز و دیگران” به کارگردانی بهروز افخمی و بر اساس رمانی به همین نام از مرجان شیرمحمدی است.
در این فیلم در ابتدا داستان زندگی زوجی هنرمند برای مخاطب روایت می شود… و به مخاطب گفته می شود که شهدخت ( گوهر خیراندیش) که همسرش دیوان بیگی ( مهدی فخیم زاده) با کارکردن او مخالف است، در جایی بر سر لج و لجبازی با همسرش تصمیم به بازیگری می گیرد و از اینجاست که داستان اصلی این دو یعنی قهر این زوج آغاز می شود.
فیلمنامه ی این فیلم در ابتدا با ریتمی خوب پیش می رود. زوج هنرمند داستان با هم قهر کرده و هرکدام در سویی قرار دارند. دختر این دو که از خارج آمده (و بعد می فهمیم که دلیلش طلاق او از همسرش بوده است) تصمیم به آشتی آنها می گیرد و اینجاست که مسیر داستان عوض می شود.
مسیر داستان به خوبی در حال پیشروی است، ولی فقط تا جایی که کارگردان تصمیم ندارد با تدبیر! پایان خوشی برای داستان در نظر بگیرد! به محض اینکه کاراکتر بهرام (رامبد جوان) وارد داستان می شود، داستان کش دار و خسته کننده و لوس شده و از دست می رود. ورود بی پشتوانه ی کاراکتر بهرام که حتی تیپ هم نیست، کاراکتری که نمی دانیم چرا اینجاست؟ زندگیش از چه قرار است و چرا به طور ناگهانی راضی می شود با آذر (مرجان شیر محمدی) ارتباط برقرار کند.
مرجان شیرمحمدی در نقش آذر بدترین بازی را از خود ارائه می دهد. در صحنه ای قرار است که نگران مادر باشد ولی هیچ واکنشی مبنی بر این قضیه جز دیالوگ از او دیده نمی شود. بازی خنک و لوس شیرمحمدی یکی از نقاط ضعف این فیلم است.
تنها کاراکتر این فیلم که به شخصیت نزدیک شده ، مهدی فخیم زاده است که در این فیلم هم بازی نسبتا خوبی از خود ارائه داده است. دیگر افراد خانواده همگی تیپ و یا ماقبل تیپ هستند. برادری که احساس بانمکی می کند و یا خواهری که چاقیش باعث خنده ی خانواده است…
۱/۳ پایانی فیلم به شدت از ریتم افتاده است و کارگردان به دنبال راهی برای جمع کردن داستان است. در انتها نیز با جمله ای شاهد پایان دادن به داستان اول فیلم هستیم و برای داستان دوم، خود مخاطب باید تصمیم بگیرد…
