“سوء تفاهم” ی که مرگبار بود

یادداشتی بر نمایش “سوء تفاهم” به کارگردانی محمدمهدی شاهی

خیلی وقت ها یک سوء تفاهم کوچک می تواند فاجعه ای بزرگ  را رقم بزند. همانطور که آلبر کامو با سوء تفاهمش فاجعه ای را رقم می زند که البته به نوعی پایان تمام رنج ها و خستگی های یک مادر و ادامه ی بدبختی های یک خواهر است.

محمدمهدی شاهی کارگردان جوان تئاتر، برای اولین تجربه ی کارگردانی اش نمایشنامه “سوء تفاهم” کامو را انتخاب کرده است و آن را در سالن استاد شکیبایی تماشاخانه سه نقطه به روی صحنه برده است. نمایشی کلاسیک با فضایی دلمرده که گرد مرگ را می توان بر در و دیوار آن و حتی چهره ی پرسوناژها دید.

“سوء تفاهم” نمایشنامه ی قوی ای دارد. داستان می گوید و با ایجاد تعلیق و کشمکش مخاطب را تا انتها با خود همراه می کند. البته در اینجا نباید نقش کارگردان کار را فراموش کنیم، چرا که با انتخاب بازیگران مناسب و بازی گرفتن درست از آنها به ایجاد چنین فضایی کمک کرده است.

نمایش دکور بسیار ساده ولی کاربردی ای دارد. چند جعبه ی چوبی خاکستری رنگ که به فراخور صحنه کاربردهای متفاوتی دارند. جایی میز پذیرش مسافرخانه است و جایی به عنوان تخت عمل می کند. دکور نمایش مسافرخانه ای را نشان می دهد که تمامی داستان نمایش در آن اتفاق می افتد. مسافرخانه ای سرد و بی روح با انسان هایی که به مردگان متحرک شباهت دارند. کارگردان با استفاده از دکوری که شامل پلاستیک هایی که نقش دیوار را دارند و با جعبه های چوبی خاکستری، فضایی سرد را به وجود آورده است.

پرسوناژهای نمایش شامل مادر، دختر و پیشخدمت مسافرخانه نیز به تشدید این فضای یاس آور کمک می کنند. طراحی لباس و گریم پرسوناژها که همگی تمی خاکستری دارند و انسان هایی بی روح را به مخاطب نشان می دهند، نشان از توجه کارگردان به طراحی لباس و گریم نمایش دارد. در میان پرسوناژها تنها پسر و عروس نمایش هستند که می توان نشانی از وجود رنگ و روح انسانی را هم در چهره و هم در لباس هایشان دید چرا که متعلق به این مسافرخانه ی ارواح نیستند و از سرزمین نور و آفتاب آمده اند.

“سوء تفاهم” ریتم خوبی دارد و مخاطب را خسته نمی کند فقط به دلیل فضای دلمرده ی نمایش حس یکنواختی و یاس را منتقل می کند.

ضعف کارگردان نمایش را می توان در طرحی میزانسن دانست، چرا که در بعضی از صحنه ها که بازی بازیگران ، در جلوی صحنه اتفاق می افتد، افرادی که حتی در ردیف دوم نشسته بودند برای دیدن نمایش به مشکل برمی خوردند و مجبور بودند به جلو خم شوند.

کارگردانی قابل قبول ، بازی های حساب شده و باورپذیر ، دکور ، نور پردازی و هر آنچه که می تواند نمایش را به یک اثر موفق تبدیل کند ، در ” سوء تفاهم ” شاهد آنیم و این مسئله باعث می شود مخاطب در انتها با رضایت خاطر سالن را ترک کند .

نیوشا کاظم نژاد – سرویس تئاتر هفت گاه