مینا محمدی- سرویس سینمایی هفت گاه: نوع روایت قصه، فیلم را به دو بخش تقسیم می کند ، در بخش اول اختلافات زن (خیراندیش ) و شوهری (فخیم زاده ) است که گویا در تمام سال های عمرشان با هم اختلاف دارند و بعد از آن در بخش دوم ، با ورود کاراکتر آذر ( دختر خانواده که از اروپا برای چند روزی برگشته ) تمام داستان حول او می چرخد و آنچه اول فیلم تعریف می کند فراموش می شود.افخمی این فیلم را بر اساس رمانی از مرجان شیرمحمدی جلوی دوربین برده است.
فیلمنامه بد است . هیچ یک از کاراکتر ها ی این فیلم تبدیل به شخصیت نمی شوند. نه با پدر خانواده ارتباط برقرار می کنی و نه با مادر. با کاراکتر آذر که حرفش را هم نزن! چرا که غیر از مشکل فیلمنامه ، بازی بدِ شیرمحمدی ، چنان توی ذوق می زند که حتی ذره ای هم آذر ِ فیلم را نمی شناسی . شاید هم فیلم ، تبلیغی ست برای رمان ” آذر ، شهدخت ، پرویز با دیگران ” که نویسنده اش مرجان شیر محمدی ست و فیلمنامه اقتیاسی از آن و لابد تو برای اینکه شخصیت ها را بشناسی باید به کتاب رجوع کنی!! چرا که به دلیل نداشتن داستان ، برای هیچ یک از آنها ، نه پیچ و خمی اتفاق می افتد که از پس آن ، کاراکتر ها را بشناسی و نه حادثه ای ، تنها با چند جمله ، اتفاقات توضیح داده می شود که : “از شوهرم جدا شدم ، افسردگی دارم ، …. ” و دیگر هیچ!
به نظر می رسد بهروز افخمی ، همان طور که از اسم فیلمش پیداست ، یک سری بازیگر را دورهم جمع کرده در منطقه ی خوش آب و هوایی ، و حالا دوربینی روشن کنیم و فیلمی هم بسازیم.
و حال باید فاصله ی زیادی در نظر گرفت . فاصله ای بین افخمی شوکران و حتی این اواخر ، سن پترزبورگ تا فیلم دور همی ِ لوس ِ ” آذر ، شهدخت ، پرویز و دیگران “.
